«Ispiluaren kaltea» ipuin liburua aurkeztu zigun atzo Edorta Jimenezek, azken hamahiru urteetan XVI. mendeko «Piztiaren itxasoa» trilogian buru-belarri jardun ostean. Eta hitz hauekin eman dio hasiera lanaren azalpenari Xabier Mendiguren Elizegi editoreak, promozio orrian: «Plazer beti iheskorraren bilaketa, heriotzaren itzal nahi baino luzeagoa: horra gizaki guztion bizitzan agertzen diren printzipio bi, ipuin hauetan ere beti presente daudenak».

«Ispiluaren kalteak» lanak zortzi ipuin garaikide biltzen ditu. «Ez dakit gaien tratamenduan igarri dudan ala ez, baina egungo gizarteak kezkatzen nau» esan zuen Jimenezek, eta «narrazio laburrak idazteari ez diot inoiz utzi», gogoratu.

Liburuak Urdaibaiko «giro urbanoa» du kokagune. «Bazterkeria, drogak, espekulazioa, immigranteen esplotazioa eta antzekoak hartzen baditugu urbanotzat, sobera ditut etxe inguruan». Idazlearen esanetan, «egiantza eta sinesgarritasuna dira fikzioan garrantzitsuena, eta horrek kontatu gura denaren gaineko ezagutza eskatzen du». Ipuinetan benetako pertsonaia, toki eta egoerak azaltzen dira, eta «egiatik idazten duenarentzat, horiek mozorrotzea da lanik zailena». Gainera, «kontatzen dudana ez da azalean ageri den istorioa bakarrik, horren azpian doazen korronteak garrantzitsuagoak dira», azaldu du idazleak, eta «esazu jazzaren eragina dela», gaineratu.

Sexua, droga eta... boterea

Gaien artean, drogak badu tokia. «Inguruan kafea bezain arruntak dira legez kanpoko drogak» esan du idazleak, eta «ez nago horren erabilera neurrikoaren aurka, inondik ere». Sexuak ere ageri da, azken finean «edozeren % 95 sexua» delako, «eta beste bosta zer den ez dakigulako», Jimenezek dioenez. «Gure jendartean sexua zentroa da, dela praktika legez, dela ukazioa modura» esan, eta Eliza Katolikoaz akordatu da idazlea, «zelibatoaren kontuarekin». Ezaguna da Jimenezek arima kritikoa duela, boterearekiko adibidez. «Zintzotasunaren sinonimotzat dut nik boterearekiko kritikoa izatea, eta literaturaren bidez ere zirikatu beharra dugu».

Ipuinak ordenatzeko, «zeharka-meharka mundu mailako gertaeraren bat ere aipatzen da, bakoitza denbora jakin batean jartzeko».

Irakurleaz gomuta eginda, «euskal literaturak duen altxor nagusia dira» esan zuen idazleak zalantzarik barik, «multzo nagusia oso jantzia delako». 1985etik ia urtero liburu bat plazaratu, eta ia genero guztiak landu ditu Jimenezek, eta aurrerantzean ere «lekua dudan artean hemen segituko dut». Beste idazle baten hitzak ahotan hartuta, «falta den eta gustura irakurriko lukeen liburua sortu behar du idazleak», horrekin bat egiten du mundakarrak.

«Lirikoa eta gogorra, erraza edo zaila» izan, «Ispiluaren kalteak» liburuak, «bere tokia egingo duen» itxaropena du idazleak, eta «euskal literaturaren sozializazioa sendotzea» du helburu. Horretan dihardu egunero-egunero, idatzi eta idatzi, Edorta Jimenezek.