Puntuazioz bigarren sailkatu zara finalean, eta jende anitzen ahotan dabil buruz burukorako kandidatu zarela... zuk nola ikusten duzu?

Egia erran, ni ez naiz batere buruz burukoari beha joanen Donibanerat. Denek dakigu zein bertsolari handi diren bai Amets bai Sustrai. Sustrai gutxiesteko joera dagoela uste dut, baina iaz eta orain bost urte BECen eskaini zuena txapela kentzeko modukoa izan zen. Orain bi urte ere txapela janzteko moduko finala egin zuen Donibanen. Ni guzi honetan berria naiz. Lehen finala izanen dut. Finalaren plaza ezagutzera joanen naiz, eroso sentitzera, eta nire ahotsetik kantatzera. Ez da guti hori dena lortzea, eta horrekin, konforme.

Bi urtetik honat mailan gorakada eman duzu, zein da horren sekretua?

Ez dakit horrelako maila goratzerik izan dudan. Orain bi urte, ez nuen finalean kantatzeko adinakorik egin, eta neurri horretan hedabideen itzalean gelditu nintzen, nolabait errateko. Aurten, agian, argi gehiago dut inguruan eta baldintza horietan jendea zurekin oroitzea errazagoa da. Baina orain bi urte eta aurten, gogo eta ilusio berberaz hartu nuen xapelketa. Bertsolariaren prestaketa onena eguneroko bizitza da. Etengabe zure ahotsaren bila egon behar duzu: `Zer kantatu nahi dut? Nola? Zer daukat errateko gai honi buruz?' Galdera horiek buruan ditugu bertsolariek etengabe, eta bakoitzak bere bidea egiten du erantzunak bilatu ahala.

Bertsoetatik bizitzeko itxaropenik duzu? Hori nahi zenuke?

Nik bertsotan plazer hartu nahi dut. Lehen ere bizi nintzen, eta azaroaren 14tik aitzina bizitzen segituko dut. Euskal Herriko plazetan aritzeak anitz ekarri dit, sekulako aberastasuna izan da. Euskal Herria bere osotasunean, herri eta eskualde desberdinetako errealitateak, herrigintzan ari diren gazteak, zu entzuten egoten den jendea, bere pentsatzeko eta izateko manera... ezagutzeko zantzuak eman dizkit. Aberastasun izigarria da hori dena. Orain, ni ez naiz inor gauzak exijitzen hasteko, eta uste dut tokiz kanpo dagoela `antolatzaile, dei nazazu, begira nola aritu naizen xapelketan!' eta horrelakoak botatzea.

Nola ikusten duzu finala?

Bi gauza ikusten ditut, eta ez dakit zein dudan lehenesten. Batekin hastearren, finala besta handi bat izatea nahi dut. Euskararen besta, bertsoaren besta. Euskaltzale eta bertsozaleen besta. Horrelako hitzorduek ematen digute indar kolpe bat, euskararen herria herri bat badela ikusteko. Baina horrez gain, Donibanekoa bertso plaza bat izanen da eta plaza ederra izatea nahi dut. Bertso onak entzutea, jendea etxera buru xokoan atxikiko dituen bertsoekin itzultzen den horietakoa.

Saio on bat eginez gero, nori eskaini nahi diozu, edo nor ukanen duzu gogoan?

Xapelketan saio onak ez dira eskaintzen, xapela bakarrik eskaintzen da. Ona ala txarra izan, nire saioa entzuleari, jendeari eskainiko diot, harentzako ari baikara, azken finean, bertsolariak. Saioan, aldiz, Donibanen egonen ez diren hainbat pertsonaz oroituko naiz, haiek ere nitaz oroituko diren neurrian. Nik eta haiek ere ongi dakite nori buruz ari naizen, eta nire ahotik ere txoko batean egonen dira.