Lander GARRO Idazlea

Ikasgaia

Oso txikitako irudia dut norbait hanketatik eta besoetatik oratuta eramaten genueneko hura. Jokoaren plazeragatik izaten zen ia beti, norbait airean eramateko esperientziagatik, edo norbaitek geu airean eramateko zirraragatik. Beste batzuetan, gutxienetan, hurkoa gogoz kontra eramateko trikimailua izan ohi zen, esate baterako norbait igerilekura bota nahi genuenean, munduan oso zabalduta dagoen zeremonia, bestetik. Begira futbol taldeen garaipen ospakizunei. Baina azkenaldian, irudi hura poliziari lotuta ikusten dut beti. Kasualitatea ote? Hasi Tunisiatik Egiptora, segi Paristik Bartzelonara, irudia behin eta berriz errepikatzen da: gobernuetako sikarioek gazte bat daramate, gorpu huts. Ganadu. Gizakia da bere aberekideak preso hartzeko gaitasuna garatu duen abere bakarra, maiz esaten denez. Baina langa hori aise garaitu dugu, gizakiak hesi baten barruan gatibatzeko gaitasuna mania bilakatu baitugu, edo bilakatu baitute. Politikariek eta haien beso armatuek, terroristek. Izan dira menia urte batzuk, botereak uzkurtuta pasa dituen urte loriazko batzuk non, herritarren kontra egiteko, gerra zikina baino ez baitzitzaien gelditzen. Baina amaitu dira edertasunerako zeremoniak, piztu itzazue telebistak, Poliziak berdin jokatzen du bazter guztietan. Zuek ere ikusiko zenituzten Aurore Martin atxilotzeko uneko irudiak. Bospasei ergelek etxeko atea amildu dute eta neskatila preso eraman dute. Bidean, ordea, herritarrak aurkitu dituzte eta tximinoen eskuetatik neskatila lapurtzea lortu dute. Ez ezazue kezkarik izan, poliziok, zuen bizitzan ikusi duzuen lehen justizia ekintza duzue. Ez duzue ezer ulertu. Noski. Ez dizue inork halakorik opa. Baina zuen ugazabek, horiek ulertuko zuten zer edo zer, zaudete segur.