Galarazi zituzten eurena ez beste hizkuntzak urte askoan. Pixkanakako heriotza programatua ezarri zieten. Burka jantzarazi zieten erabiltzaileei, etxetik kanpoko alorretan ikusezin bihurtzeko. Baina debeku, eraztun umilgarri eta desagerrarazte politiken gainetik, burkadunek eutsi egin diote enbatari. Bizirik iraun dute; etxeko zulotik hainbat esparrutara hedatu dira. Apal-apal eta zarata handirik gabe. Lehengo talibanen oinordeko diren oraingoek modu leunagoak dituzte, baina argi dute helburua: haiena ez beste hizkuntza guztiak gutxiengo kontrolatuan irautea, ezinaren ezinez, ahitu arte.

Haien hizkuntza derrigorrezkoa da; besteena, hautazkoa. Haien hizkuntzak ofizialtasuna du, eta unibertsaltasunak bermatzen duen kultur bikaintasunaren zigilua. Bestea patois bat da, ezin inposatu dena. Herritar guztiek dakite talibanen hizkuntza. Gutxi batzuek besteak. Beraz, medikuei, epaileei, poliziei, agintariei, enpresariei... ezin eskatu talibanena ez den mintzairarik. Eskuzabalegi jokatu dutela. Horixe da mezua.