Herri konkistatu bat gara. Zapaldua. Indarrez. Mendeetan zehar. Eta garrantzitsua da, ezinbestezko baldintza, honetaz kontziente izatea egunen batean egoera hori aldatu eta independente izan nahi badugu.

Egoera hau estatuek indarrez, nahita, kontzienteki inposatzen digute. Eta, gainera, beraien legeek babesturik. «Legalki». Estatu hauek biolentzian oinarrituak daude. Indarrez beraienak egin dituzten lurraldeetako herriak, egunen batean beraien bidea libreki, estatu zapaltzaileengandik aparte, egin ez dezaten. Espainiako Konstituzioaren lehen lerroak irakurtzen hasi besterik ez dago honetaz jabetzeko. Hau ere argi izan behar dugu. Kontziente izan eta ez ahaztu. Nola lortuko dugu, bestela, independentzia? Zapaltzen gaituzten estatuak demokraziaren kontrakoak dira. Herri bat zapaldua mantentzen duen estatu batek ezin du inoiz demokratiko izan. Ezta egunero hauteskunde batzuk deituta ere.

Independentzia estatu hauen aurka lortuko dugu. Egoera antidemokratiko batean gaude, gure aurka indarra erabiltzea egunerokoa eta gainera «legala» den ingurune batean. Independentzia eta demokrazia ez dira inoiz lortuko beraien kolaborazioarekin, hitz eginez, konbentzituz, beraiek ezarritako instituzio eta hauteskunde antidemokratikoekin... Beraien helburua, nahia, desioa, kontrakoa baita: Euskal Herria, betiko, beren estatu inperialisten parte izatea, hain justu ere. Hori ere garbi izan behar dugu. Kontrakoa pentsatzea denbora eta indarra alferrik galtzea da. Independentzia lortu arte ez da demokraziarik egongo herri honetan. Demokrazia independentziarekin etorriko da. Eta independentzia ezinbestekoa dugu gure herria eta nortasuna babestu nahi baditugu.

Horretaz jabetu ziren euskaldunon arbasoak 778ko abuztuaren 15ean, eta modu egokian borrokatu ziren gure nortasunaren defentsan Orreagan. Ospa dezakegun garaipen gutxitako bat da. Orreaga taldeak, beste urte batez, Pasai Donibanen antolatu zuen Askatasunaren jai nazionalera hurbilduz gogoratu eta ospatu genuen, beraz, egun seinalatu hau.