Gorka Otxoak, Itziar Atienzak, Sara Cozarrek eta Mikel Losadak osatzen dute komedia erromantiko honetako lagun kuadrilla. Aitor Mazo medikuak zainduta, hilzorian dagoen Mariari (Cozar) berarekin maiteminduta dagoela esango dio neskalaguna (Barbara Goenaga) Bartzelonan daukan Xabik (Otxoa). Maria bizirik aterako da eta Xabik ez du gezurretan jarraitzea beste erremediorik izango. Astearteko estreinaldiaren ondotik, gaur Principen (20.45) eta bihar Antiguo Berrin (23.00) egingo da emanaldi bana.

Euskaraz egindako ezohiko pelikula omen da. Zer esan nahi duzu horrekin?

Patxo Telleria. Euskaraz egindako pelikula guztiak ezohikoak dira. Broma dirudi, baina euskarazko pelikulak egitean abantaila da gauza batean edo bestean aitzindariak garela. Kasu honetan komedia landu da, eta ekarpen txiki bat izatekotan, komedia urbanoa dela esango nuke. Euskaraz lehenengo adreiluak jartzen ari gara eta edozein pelikulak zerbait berria ekartzen du.

«Hodeiak pintatzeko makina» gazteleraz egin zenuen. Euskarara bueltatzeko gogoa zenuen?

P.T. Elebiduna naiz eta hizkuntza biak erabiltzen saiatzen naiz. Antzerkian egiten dudana euskaraz egiten dut eta gainera ezin da itzuli. Zineman, «La máquina de pintar nubes» ezin genuen euskaraz eman sinesgarri egitea nahi bagenuen. Auzo immigrante bateko familia zen eta euskararen berpiztea islatzen genuen seme gazteenaren bitartez.

Bestalde, zure habitat naturalera bueltatu zara, komediara.

P.T. Ez dut komedia bakarrik egin eta askok esaten digute oso pelikula ezberdinak direla. Esango nuke aurrekoa sentimenduzko istorio bat zela umore ukitu batzuekin, eta hau umorezko istorio bat da sentimendu ukitu batzuekin. Genero guztiak maite ditut eta beharbada umorean naturalago sentitzen naiz. Jarrera apaltasunetik dator. Badakit ez dudala mundua aldatzen nire istorioekin. Inoiz halakoren bat asmatzen badut, agian gordinean kontatuko dut. Bitartean, nahiago dut umorearekin kontatu.

Lagun kuadrilla baten istorioa da baina protagonista nagusia, Gorka Otxoarena, dena aldrebesten zaion nolabaiteko «koitadua» da. Hasieratik pentsatu zenuen berarekin?

P.T. Oso zaila egiten zaigu Gorka gabe pelikula imajinatzea.

Gorka Otxoa. Pertsonaiak sufritu sufritzen du. Ez nuke esango koitadua denik. Teorian «gaiztoa» da, gezurretan ari da etengabe, baina azkenean ikusten da laguntzeagatik egiten duela eta jendeak enpatizatuko du berekin eta beste guztiekin ere. Patxoren gidoiak hori lortu du.

Nabari da aktoreekin lan asko egin dela, ondo ulertzen duzue elkar. Nola landu duzue hori?

P.T. Aktoreen pelikula da goitik behera, ez du kotxe karrerarik ezta eszena ikusgarririk ere. Apustu guztia aktoreen eta istorioaren alde egin da. Aktore gutxiko produktua izanda, aukera handiagoa duzu hori kontrolpean izateko. Zineman ohi dena baino gehiago landu genuen entsegua.

G.O. Gidoi eta istorio on bat zeuden oinarrian, eta zentzu horretan, aktore bezala guretzat gozada bat izan da. Bi zuzendariak aktoreak dira, beraz, asko zentratu dira interpretazioan. Oso babestuta sentitu gara.

Euskaraz aspaldian lanik egin gabe zinen, Gorka.

G.O. Urte pila bat neraman euskaraz lanik egin gabe. Zoritxarrez, ia ez dago proiekturik ez telebistan eta ez zineman. Bat-batean, horrelako gidoi biribila iristea eta gainera euskaraz eta jende honekin, opari bat zen. Nire pertsonaia goxoki bat zen aktore batentzat. Euskaraz egitea gauza garrantzitsua da, eta gainera produktu onak badira, askoz hobe, jendea ohitu dadin.

«Bypass» ez da Zinemiran estreinatu, Zabaltegin baizik. Zer suposatzen du horrek?

P.T. Jaialdiak ikusi duela merezi zuela Zabaltegin egotea eta guretzako sari bat da. Hasieratik planteatzen genuen helburua jaialdian agertzea zen.

G.O.: Donostiar bezala eta txikitatik Zinemaldiko fan sutsu bezala, ilusio izugarria egin zidan Zabaltegin estreinatzeak, familia eta lagunekin, Kursaalen... Oso egun polita izan zen. Nahiago dut jendeari gustatzea eta ez Sekzio Ofizialean egon eta ez gustatzea. Jendeak kristoren barreak egin zituen, txalo zaparrada izugarria izan zen bukaeran... Harrituta zeuden, esanez euskarazko film batetik ez zutela «hainbeste» espero. Seinale ona da.

Gero eta pelikula euskaldun gehiago daude sail ezberdinetan. Zer iritzi duzue Zinemiraren gainean, beharrezkoa da?

P.T. Zaila da erantzuten. Azkeneko urteetan Zinemaldiak esfortzu polita egin du Euskal Herrian egindako zinema erakusteko. Zinemira beharrezkoa da, pelikula guztiak inoiz ez dira sartuko Zabaltegi eta Ofizialean, eta jaialdia hemengoa izanda, toki bat eduki behar du bertakoak. Uste dut lehen okerrago tratatzen zela eta sentsibilitate hori hartu dute.

Lehenengo pelikulak zer bide egin du Zinemalditik kanpo?

P.T. Ibilbide apala alde batetik, eta arrakastatsua bestetik. Esan dezagun, industriak edo aparatuak suntsitu zuela pixka bat. Bilbon hiru aste iraun zuen. Gutxi izango da baina panorama ikusita, ni oso pozik gelditu nintzen eta batez ere, jendeak nola tratatu zuen. Nik uste «Bypass»-ek merkatuan defenditzeko aukera gehiago dituela, produktu oso duina da edozein karteleratan lotsarik gabe egoteko.

G.O. Konbentzituta nago istorio hau Hollywoodetik etorriko balitz, eta bi milioiko promozioarekin, kristoren «takillazoa» izango litzatekeela.