Gure osasuna zaindu behar duten pertsonek beren lanaren ondorioz berena unetik unera nola okerragotzen ari den ikusten dutela da gertatzen ari den «paradoxa krudela».

Duela egun batzuk ezagutu genuen egungo «murrizketa» eta lanaren behin-behinekotasun egoera erizaintzako profesionalen osasunean eta herritarrei emandako arretan nola eragiten ari den analizatu duen «Espainiako Erizaintzaren profesionalengan estresaren Hautematea» izeneko ikerketa.

Haren emaitzek (www.satse.es-en eskuragarri) ez dute zalantzarako aukerarik ematen. Hamar erizaineko zortzi estresatuta sentitzen dira, eta hamarretik seik Burnout edo «erretako» profesionalaren sindromea pairatzen duela diote. Zalantzarik gabe, gure osasun-sistema jasaten ari den mailakako hondatzea islatzen dituzten zifra «kezkagarriak». Edo gauza bera dena, herritarrak gaixo ez daitezen lan egiteak profesionalak gaixotzen ditu.

Profesionalen erdiek baino gehiagok uste dute pazienteenganako arretak okerrera jo duela, eta gauza da hamarretik zortzik pertsonal nahikoa ez dagoela pentsatzen dutela, eta proportzio berean ikusten dute bere lanaldian ez daukala pazienteez desiratuko lukeen bezala arduratzeko behar adina denborarik.

Ikerketa hori «dekretu»-indarpean eta negoziaziorik gabe administrazio publiko desberdinak hartzen ari diren erabakiak guztiontzat kalte larria ekartzen ari diren proba bat gehiago da. Batetik, osasun espainiarrak duela gutxira arte kalitatedun arreta, unibertsala eta doakoa eskaintzen zuela-eta harro sentitzeko moduko benetako arrazoia zuten hori posible egin duten profesionalentzat, eta, bestetik, bertara jotzen duten herritarrentzat.

Erizaintza Sindikatuak beti babestu izan du profesionalen «osasun ona», osasun-sistemaren eta herritarren «osasun onaren» sinonimoa delako eta, horregatik, etengabe esango du «guztiak ez duela balio» eta arrazoirik gabeko eta bat-batean egindako «murrizketek» ezin dituztela lortzen hain zailak izan diren eskubide, zerbitzu eta prestazioak bertan behera utzi.

Jokoan dagoena ez dira baldintza laboralak eta profesionalen osasuna soilik, baizik eta guztiona. Jokoan dagoena Osasun Nazio Sistemaren etorkizuna da, ondasuna eta enplegua sortzen dituena, eta zeinek herriaren indarrik emankor nagusienetariko bat dakarren.

Jokoan dagoena da ongizatearen egoera bere nortasun-ezaugarri bihurtu duen baina «urrats erraldoiz» beren etekin-kontuan soilik pentsatzen duten batzuen interes egoistengatik hondatzen ari den gizarte eredua. Ez dezagun onartu, «gure etorkizunaren partida jokatzen dugu orain».