Patagoniatik heldu berri dira Pou anaiak. Bertan psicobloc txapelketa batean parte hartu dute; hau da, itsaso gaineko paretak eskalatzen aritu dira. Hori bai, aste honetan zehar ezinbesteko hitzordua dute Bilbon, Kutxabank Mendi Film Festival jaialdian bi film aurkeztu behar baitituzte: atzo ikusgai egon zen «Pou anaiak: 20 años de montañas verticales» 75 minutuko ikus-entzunezkoa eta ostegunean emango den Jordi Canyigueralek zuzendutako «Nit de bruixes» hiru dimentsiotan eginiko zazpi minutuko bideoa. Datorren udaberrian, Himalaiara joango dira egitasmo berri bat gauzatzeko asmoz.

Zer ikusiko du jendeak aurkezten ari zaretan bi lanotan?

Iker: Lehenengoak hogei urteko gure ibilbidea laburbiltzen du. Gauza asko agertzen badira ere, ikusteko erraza da. Gainera, gure azalpenek lagunduta ematen da. Material eza dela-eta, baliteke garrantzitsuena ez agertzea. Hala ere, denetarik dago ikus-entzunezko honetan: Brasil, psycobloca, Himalaia, Kolonbia... Leku piloa agertzen dira, leku asko. «Nit de bruixes», berriz, hiru dimentsiotan eginiko bideoa da, zazpi minutukoa; zinemaldi batean aurkezten dugun lehen aldia da, eta, beraz, «estreinaldi mundiala». Motza izan arren, oso interesgarria da; eskalada beste ikuspuntu batetik jorratzen dugu, bideo jokotik gertu ere egon liteke. 25 metroko bidea da bideoan agertzen dena, sabai ia perfektu bat, atzamar bateko edo biko heldulekuak dituena.

Orain, adibidez, Wallmapu edo Maputxeen Herritik etorri berri zarete. Bisitatzen dituzuen lekuen egoera edota bizitza islatzen al duzue filmetan?

Eneko: Gutxi gorabehera. Filmak, gehienbat, kirol filmak dira, baina bidaietan jendearekin egoten, tokikoekin hartu-emanak izaten, saiatzen gara. Hortaz, gauza horiek guztiak filmetan sartzen ahalegintzen gara. Horrez gain, filmak bukatutakoan, horiek dira ikusleen eraginez solasaldietan agertu ohi diren gaiak.

Jendeak egiten duzuen lana ezagutzea duzue helburu nagusi. Besterik al dago?

Eneko: Gurea normalean ikusten ez den jarduera da. Jendeak badaki zer egin dugun; hau da, pareta bat igo, bide bat zabaldu... Aldiz, ez daki nola egin dugun. Horregatik, eskalada bat egiten dugunean edota espedizio garrantzitsu bat egiten dugunean, filmatu egiten dugu egindakoaren berri emateko. Argazkiak ere ateratzen ditugu. Posiblea bada, profesional bat eramaten dugu; bestela, guk geuk egiten dugu. Bestalde, euskaldunok oso gogoko ditugu kirola eta abentura, baita leku zein kultura ezberdinak ezagutzea ere. Filma ikusiz jendea motibatu nahi dugu. Filmetan beste bizitza bat posiblea dela erakutsi nahi dugu, bulego batean egunero zortzi ordu sartzetik at badagoela beste zerbait.

Teknikoki oso zaila da zuon ahalegina filmatzea, ezta?

Iker: Oso baldintza gogorretan egiten dugu lan, noiz edo noiz kamera poltsikotik ateratzerik ere ez dugu. Jende asko horretaz jabetzen ez bada ere, espedizio batzuetatik jendeari erakusteko materiala ekartzea oso zaila da. Gure lanaren beste alde bat da irudiarena, eta, orduan, beti saiatzen gara zerbait ekartzen jendeari zer egiten dugun erakusteko, baina, sarri, nahiz eta saiatu, ezin da.