Aurreko hilean lagun bat hil zitzaidan, txikitako laguna. Badakizue, jolastu eta borrokatu. Gazteak ginela urrundu ginen bata bestearengandik; hobeto esanda, hitz batek urrundu gintuen: homofobiak, nahiz eta oraindik hitza eta esanahia ezagutu ere ez genuen egiten; ondorioak bai. Sexu-aukerak garrantzi handia zeukan 80ko hamarkadan eta arauz kanpo bizitzeak taldearen mespretxua eta kolpeak zekartzan.

Geroago, beste hitz ezezagun batek hurbildu gintuen, hiesak. Honen ondorioak ezagutu ez, baina pairatzen hasi ginen. Ospitalean elkar topatu genuen argal, zurbil eta, batez ere, beldurtuta. Hasierako lotsak pasatuta, txikitako maitasuna agertu zen berriro eta ordura arteko kontakizunetan jardun genuen.

Hil da nire laguna, eta amorrua sentitzen dut berarengatik eta tartean hil diren guztiengatik, ezagunak eta ezezagunak. Guztiek urratzen didate bihotza modu berean, nire egoera berriro ekartzen baitidate burura.

Eta duela astebete izan den Hiesaren aurkako Nazioarteko Eguna dela-eta, zer esan behar dut? Zer nahi duzue entzun? Prebentzio neurriak hartu behar ditugula? Instituzioek diru gehiago inbertitu behar dutela ikerketan? Asmatu dutela txerto, pilula edo ukendu zoragarria, salbatuko gaituena? Ezin dut, amorratuta nago eta. Ez bakarrik lagunak hil zaizkidalako edo nire egoeragatik, baizik eta hiesa geldiarazteko aukerak galdu ditugulako. Gazteek kutsatzen jarraitzen dute, agintariek benetako sentsibilizazio kanpainarik ez dutelako egiten; herri txirotuetan gero eta eragin handiagoa du birusak eta kaltetuek gero eta baliabide gutxiago. Hemengook sasiparadisu batean bizi gara kronifikazioa lortu dugulakoan eta Osasun-sistema publikoak aurpegi-kirurgia egiten digulako; hala ere, tantaka-tantaka jausten goaz...

Dirua badago, eta informazio nahikoa, baita mota guztiko espezialistak ere; beraz, zergatik ez da gelditu hiesaren goranzko joera? Nire ustez (amorratuta nagoela jakinda), kaltetuak ez dira inoiz kontuan hartu. Kanpainak kanpotik diseinatzen dituzte, nori zuzenduta dauden begiratu barik eta parte hartzea eragotziz. Arrakasta izateko berebiziko garrantzia du inplikatutako alde guztien parte hartzeak: gazteek euren behar izanak, emakumeek eurenak, eta horrela atalez atal hiesaren unibertsoa bete arte.

Hiesa ez da garbigarri bat, kanpainak kale eginez gero gutxiago salduko dena. Hemen kale eginez gero, jendea hil daiteke. Eta halaxe hil da nire laguna.