«Hilpuinak» eta «Irurac bat» lanak -Elkar argitaletxea-, beldurrezko eta abenturari buruzko istorioak biltzen dituzten liburuak dira, gazteentzat eginda. Euskaraz idatzitako bi liburu hauek atzo aurkeztu zituzten Bilbon, eta bertan izan ziren Joxemari Urteaga «Hilpuinak» liburuaren idazlea, eta Jokin de Pedro «Irurac bat» nobelaren egilea, Xabier Mendiguren editorearekin batera.

Bi liburuen arteko ezberdintasun nabarmenena, agian, formatuan dago, izan ere, bata ipuin bilduma den bitartean, bestea nobela baita. Hori da, nobela, hain zuzen, Jokin De Pedroren (Bilbo, 1955) lana. «Abentura liburu bat da eta, bertan gertatzen diren ekintzek, hiru elementu dauzkate lokailu gisa: tren bat, telefono eramangarri bat eta zintzilikari bat, eta unerik garrantzitsuenetan agertzen dira», aurreratu zuen egileak.

«Irurac bat» liburuak emazteaz libratu nahirik, hilketa perfektua asmatu duen senar baten istorioa kontatzen du. Profesional baten esku utzi du senarrak egin beharrekoa, baina gauzak ez dira berak nahi bezala gertatuko. «Bi multzo daude liburuan: adiskidetasuna eta inozentzia, alde batetik, eta maltzurkeria eta diruzalekeria, bestetik. Pertsonaiek talka egiten dutenean sortzen da gatazka», zehaztu zuen De Pedrok.

Pertsonaia batek, gainera, bizkaieraz egiten du berba, errealitatea islatze aldera. «Zerbait ezberdina sortzen saiatu naiz. Herritarren hizkera sartu nahi izan dut istorioan, askotan topatzen baitugu horrelako pertsonarik kalean: bere euskalkiaz besterik ez dakiena berbetan, duen adinagatik ikastolarik ez duena ezagutu», argitu zuen.

«Astebetez irakurtzeko»

Bestalde, «Hilpuinak» lana osatzen duten sei ipuinetan sei hilketen istorioak kontatu ditu Joxemari Urteagak (Lazkao, 1961). Bakoitza leku batean gertatzen da, besteak beste, Andaluziako kortijo batean, Siziliako bazter galdu batean, eta Euskal Herriko herrixka batean.

«Hilketak, misterioak eta ezjakintasunak beldurra ematen digute baina, aldi berean, erakarri egiten gaituzte», nabarmendu zuen Urteagak. Ipuin hauek bere aurreko lan batetik daude aterata, eta «astebetez irakurri daiteken liburua» egin nahi izan duela zehaztu zuen.

«Hilpuinak» liburuan poliziak ez du inoiz hiltzailea harrapatuko, baina idazleak hainbat arrasto ematen dizkio irakurleari nork, non, nola eta zergatik egin dituen bere kabuz asma dezan.