Gaurko egunean Elgoibarren gure ume denboran baino euskara gehiago egiten da. Urte txarrak harrapatu genituen guk, gerra zibilaren ondokoak. Eskolan dena zen erdaraz eta kalean oso gutxi egiten zen euskaraz. Orain euskara barra-barra entzuten da nonahi. Herriko ikastetxeetan euskaraz ikasten dute haurrek. Beste herri askotan bezala, herrian bada astekari bat herriko berriak emateko: «Barren». Aldizkari bikain horretan gazteek ez ezik, bizkarrean urte mordotxoa dutenek ere idazten dute.

Adibidez, Juanito Gorostizak eta San Lorentzeko Xabier Arriolak, beren artikulu eta biografia pipertsuekin. Udalean bada euskaraz ongi jantzia den euskaltzale talde bat, euskara bultzatzen saiatzen dena. Lantegiek ere (Kondek eta abarrek), zeinek bere neurrian, euskarari tokia egiten diote.

Pedro M. Urruzuno idazle klasiko bihurtu da. Bai ongi idazten zuela!

Ildo beretik jo dute elgoibartargazte batzuek. Hasier Etxeberriak izen handia lortu du bere eleberriekin. Emakume idazleetan Jasone Osorok goiena jo du. Eta ezin ahaztu Mikel Hernandez Abaitua eta Juan Luis Mugertza, beren lan zorrotz eta mamitsuekin; historia alorrean Pello Arrietak ikerketa sakonak egin ditu. Ikastetxeetarako testuak egiten Angel Ugarteburu eta Andres Ala gailendu egin dira. Roman eta Jenaro Garate anaiek filosofiako liburu mardulak argitara dituzte.

Elgoibarren gutxik dakite gure parroko jator eta maitea, On Benantzio Otaegi, euskaltzale fina dela. Gazte denboran bi liburu jakingarri idatzi zituen, «Lehen Gizarteak» eta «Aitzuluetako euskal gizonak».

Elgoibarko euskara, berriz, maisuki aztertu du Jesus Mari Makazagak.

Alderdiok guztiok Elgoibarren euskara suspertu egin dute. Herriak euskararen kontzientzia hartu duela esan liteke. Elgoibar euskara bidean doa. Pozgarria elgoibartarrontzat eta euskaltzale diren guztientzat!