Azkenean aske geratu da Aung San Suu Kyi Myanmarreko oposizioko kiderik ezagunena, hemezortzi hilabeteko etxeko arrastatzearen ondoren. Milaka jarraitzaile zituen etxe atarian zain, egoera berria ospatzeko prest, baina inork ez daki zenbat denbora egingo duen libre, erregimen militarrak ez baitu gauza handirik behar ekintzaileari krimenen bat egotzi eta berriz giltzapean jartzeko, orain ia bi urte egin zuen moduan.

A zer poza, Aung San Suu Kyiri ongietorria ematera bere etxe ondoan elkartutako milaka lagunena! Yangon hiriburuko bere etxeraino hurbildu ziren jarraitzaileak, Nobel saridunari beraien mirespena adierazteko. Batzuk negarrez zeuden, besteak, builaka edo aldamenean zutena besarkatzen...

Suu Kyik berak, pozez zoratzen, bere etxea inguratzen duen hesiaren gainetik azaldu zuen burua, NLD Demokraziarako Liga Nazionaleko zuzendaritzako zenbait kiderekin batera. Jarraitzaile batek hesia igo eta loreak eman zizkion, eta berak berehala ipini zituen buruan, apaingarri moduan, aspaldiko ohiturari eutsiz.

Militarren atzaparretatik aske geratutakoak isiltasuna eskatu zien jarraitzaileei, hitzalditxo bat eskaintzeko. Une horretan eskatu zien «batasuna», aurreko igandean militarrek antolatu zituzten hauteskundeek utzitako egoera berriak ekarriko dituen erronkei aurre egiteko.

Ordu batzuk geroago jakinarazi zuen gaur eguerdian (goizeko seiak, Euskal Herrian) beste agerraldi publiko bat egingo duela jarraitzaileen aurrean, NLD alderdiaren egoitzan.

«Denbora asko egin dugu elkar ikusi gabe eta hitz egiteko kontu ugari dauzkagu pilatuta. Nik esan behar dudana entzun nahi baduzue, joan zaitezte bihar egoitzara», esan zien jarraitzaileei bere etxeko ataritik. «Oso pozik» zegoen giza eskubideen aldeko ekintzailea deialdia egin zuenean, «Irrawaddy» Thailandian egoitza duen Myanmarreko iheslarien egunkariak jakitera eman duenez.

Ban Ki Moon Nazio Batuen Erakundeko idazkari nagusiak bere desiorik onenak opa zizkion, eta lehenago askatu ez dutelako atsekabea agertu zuen, modu horretan aurreko asteko bozketetan esku hartu ahal izango zukeelako.

Barack Obama AEBetako presidenteak Suu Kyi «heroia» dela adierazi zuen. Nicolas Sarkozy frantses Estatuko presidenteak ere bere poza agertu zuen, ekintzailearen askatasunari ez zaiola oztoporik jarri behar erantsita. David Cameron Britainia Handiko lehen ministroak tankerako zerbait esan zuen, eta Suu Kyiren atxiloketa «fartsa» bat izan zela salatu zuen, «Myanmarreko herria isilarazteko». Angela Merkel Alemaniako kantzilerrak Myanmarren dauden gainontzeko preso politikoak askatzeko eskatu zuen.

Ez Obamak ez Sarkozyk ez Cameronek, ez eta Merkelek ere, ez dute aipatu ere egin egunotan begirale batzuek nabarmendu duten kontraesana: Myanmarreko erregimen militarra salatzen dute alde batetik, herrialde horietako konpainia batzuek erregimen berberarekin negozioa egiten duten bitartean. AEBetako Chevronek eta frantses Estatuko Total konpainiek sekulako dirutza ematen diote erregimenari, herrialdeak duen gasa eraman ahal izateko.

Maximiliano Sbarbi Osuna analistak idatzi duenez, Totalek Myanmarren duen jarduerak Estatuaren aurrekontuaren %7 ematen die militarrei. «Horregatik porrot egin dute Mendebaldeak ezarritako isunek -dio Sbarbik-. Merkelek eta AEBek diktadura salatzeko adierazpenak egiten dituzte tarteka, edo diktaduraren aurkako altxamenduak babesten dituzte, Txinak herrialdean duen indarra ahultzeko. Baina, aldi berean, Myanmarreko ekonomiari eusten diote, erregimena aldatzeko ahaleginek porrot eginez gero, beraiek negozioa egiten jarraitu ahal izateko».