Agustín GOIKOETXEA-Amaia ZURUTUZA-Aritz INTXUSTA Oihana LLORENTE-Nagore BELASTEGI

Baserritarras y transportistas que desfilan con sus vehículos, okupas, pensionistas... Una huelga general es un mundo.

Pensionistas

A convocatoria de Pentsionistak Martxan, 400 personas se concentraron ayer en la Plaza del Arriaga, en Bilbo, al igual que en Donostia, Gasteiz e Iruñea, para sumar sus voces a las de otros agentes que salieron a la calle para rechazar la reforma de las pensiones. A pesar del ambiente gélido, no cesaron de corear consignas como «Emilio Botín con nuestras pensiones hace su botín», «sobran ladrones, no falta dinero» o «reforma de las pensiones para los borbones».

Xabier Isasi, uno de los integrantes de la iniciativa que echó a andar hace escasos tres meses, justificó la movilización por las consecuencias que tendrán los cambios sobre las futuras generaciones, aunque reconoció que los pensionistas actuales ya soportan unas situaciones límite. «No hay más camino que la solidaridad y la lucha», apostilló. Más allá de palabras huecas, Isasi explicó que el porcentaje de vascas y vascos que perciben una pensión por debajo del umbral de la pobreza, fijado en 1.020 euros, es del 50%, y que una buena parte de los antiguos asalariados deben malvivir con una mensualidad de 600-650 euros, aunque la situación se agrava en los casos de viudas y antiguas empleadas de hogar cuyas pagas se quedan alrededor de los 400 euros.

Apuntó que con estas pensiones miles de personas mayores deben enfrentarse a los efectos de una crisis que ellos no han generado. «Decimos que no nos afectará la actual reforma, pero con nuestras pensiones bajas tendremos que sobrevivir ante la subida del IVA, el IPC que alcanza el 2,5% y el incremento de las tarifas de servicios básicos como la electricidad y otros de primera necesidad», señaló.

«No es fácil la movilización pero es el único camino que nos queda», manifestó. «Tenemos que salir de esta dinámica pasiva, somos parte de la sociedad y debemos luchar con otros sectores. Cuesta y nos costará -subrayó- pero es el único camino que nos queda: el de la movilización frente a sindicatos y partidos que colaboran en el recorte de nuestros derechos, y ahí el PNV es un actor imprescindible para que esta reforma siga adelante».

Traktoreak...

Beste hiriburuetan bezala, Donostian ere baserritarren eta garraiolarien ordezkariak abiatu ziren manifestazio buruan, bina traktore eta hiruna kamioi handiren gainean. Berezia izan zen kamioilariak iritsi zireneko unea, euren bozinak gogor joz jendearen artetik, txalo artean, martxaren hasieran kokatu zirenekoa. Hala, kamioien bozinek, megafonoek, sirena hotsek, eta jendearen oihuek, soinu eta oihartzun indartsuz ireki zuten manifestazioaren bidea. Jendetza ukatu ezina zen eta adin tarte guztietakoak bildu ziren: kotxeetan zihoazen umeak, ume koxkorragoak, institutuetako ikasle gaztetxoak, gazte helduagoak, gurasoak, jende helduagoa, baita pentsiodunak ere. Oinez, ume batzuk besoetan, bizikletan beste lagun asko, gurpildun-aulkian zihoanik ere bazen. Koloreak ere orotarikoak: sindikatuetako hamaika bandera, gorriak, berdeak, moreak, zurixkak, beltzak; espaloi eta errepideak estaltzen zituzten esku-orriak; zuhaitz artean nahiz barandetan jarritako pankartak... Indarra sumatzen zen, herriaren indar bizia.

Okupas

Al término de la manifestación del mediodía en Iruñea, un numeroso grupo de jóvenes entraron en un edificio abandonado de la calle Amaya en una acción de desobediencia civil encaminada a reforzar la protesta contra las pensiones y denunciar la especulación urbanística. Los activistas accedieron al bloque y desplegaron desde las ventanas varias pancartas con lemas como «Kapitalismoari sua» en las que emplazaban al Estado y le advertían que ellos no van a pagar la crisis. La Policía española se presentó en el edificio una hora después de la okupación, pero los encerrados les explicaron que la acción tenía un carácter simbólico y que abandonarían el edificio para sumarse a la manifestación de la tarde. Finalmente, no intentaron desalojarlos. Unas horas después, tras debatir y organizar actividades en el interior del bloque de viviendas, los activistas abandonaron el edificio y se sumaron a los piquetes de la manifestación de las 19.00. Precisamente, uno de los jóvenes fue arrestado por la Policía Municipal mientras participaba en uno de esos piquetes, en El Corte Inglés.

Los jóvenes convocaron una manifestación para mañana a las 12.00 en Alde Zaharra.

Goiztiar

Pikete informatiboak goiztiar abiatu ziren Hego Euskal Herriko herri eta auzoetan. Zero azpiko tenperaturei aurre egiteko prestatu eta industrialdeetara jo zuten ehunka eta ehunka herritarrek, langileen eskubideak aldarrikatu eta lan erreforma honen kontrako arrazoiak azaltzeko asmoz. Irunen, Landetxako industrialdean, berrogeita hamar bat lagun elkartu ziren goizeko seietan. Bildutako gehienek goizeko ordu horietan esnatzeko ohitura ez izan arren, megafoniatik oihu egiteko gaitasuna agertu eta ELAko edo LABeko bandera edo ikurrina soinean hartuta hara eta hona ibili ziren, argia zuten enpresen bila.

Grebaren berri ere jaso zuten Lapurditik zetozen kamioilariek. Plastikozko pibotak baliatuz Biriatuko ordainlekuaren ondorengo errepidea itxi, eta errei bakarrean zirkulatzen zuten gidariei jakinarazi zieten Hego Euskal Herria greban zegoela. 6.15ean hasi zuten protesta eta ordubetez mantendu ahal izan zuten errepidea itxita.

Industrialdeak atzean utzi eta erdigunearen txanda iritsi zen, zabalik zeuden saltoki eta banketxeak ixteko ordua. Azken horietan, «¡manos arriba esto es un atraco!» oihuak jaurtiz, banketxeak bizi dugun krisiaren erantzule nagusiak direla nabarmendu zuten protestan parte hartu zutenek. Orduak aurrera joan ahala, piketeen jarraitzaile sutsu ziren ertzainekin ere egoera tenkatu zen. Bat-batean, saltokietara sartzea debekatuta zegoela otu zitzaion agintea zeraman poliziari, eta Mendibil merkataritza zentrorako bidea oztopatu zieten manifestariei, hauek bultzaka ateraz.

Neurriz kanpokoa izan zen ertzainek Irunen ezarritako dispositiboa, urteetan gorderik egondako furgonetek argia ikusi zuten atzo. Une oro mantendu zuten jarrera probokatzaileak gainera, tirabira ugari eragin zituen egun osoan zehar.

Gazteen krisia

Urola Garaian sektore nagusia industria da eta horregatik lanuztea ia erabatekoa izan zen atzo, taberna eta saltokiei dagokionez. Eskualdeko langileak kalera atera ziren Donostian eguerdian, baita arratsaldean Urretxu-Zumarragan egin zuten manifestazioan ere.

Pentsioen erreformaren aurrean desadostasuna erakutsi nahi izan zuten 300 pertsona inguruk, horien arteko asko gazteak. Gazteak dira, hain zuzen ere, erreformak gehien kaltetuko dituenak, pentsioak jasotzeko hainbat urte lan egitea beharrezkoa delako, baina kotizatzen hasteko lanik ez dagoelako.

Ione Olea legazpiarrak, 27 urte ditu eta Telekomunikazio ingeniaria da. «Oraindik ez naiz hasi kotizatzen eta horrela jarraitzen badut ez naiz sekula erretiratuko», azaldu zuen. Iritzi berdinekoa da Josu Amenabar, LABeko kidea. «Gero eta beranduago hasten gara lanean, eta gainera lanaldi erdirako kontratu asko daude, baita epe batekoak ere, eta horrela ezin izango gara erretiratu», salatu zuen. Beraren ustez, erreformaren helburua guztiok pentsio pribatuetara jotzea da. Grebari buruz, nabarmendu zuen eskualdeko saltoki gehienek ateak itxi zituztela konturatu direlako gai honek eragina duela guztiengan.

25 urteko Mikel Soria urretxuarrak salatu zuen azkenean langileak ari direla besteek sortutako krisia ordaintzen. «Lakuako, Nafarroako eta Madrileko gobernuek langileen esku utzi nahi dute arazoa, baina ez da beraien errua bakarrik, UGT bezalako sindikatuen laguntza gabe ezin lukete ezer egin», kontatu zuen. «Gazte asko langabezian daude, eta lanean daudenak oso baldintza txarrean ari dira, prekarietatea nabaria da. Egunero ikusten dugu lantegietan nola esplotatzen dituzten gazteak. Greba egiteko unerik onena ez dela esaten digute beti, baina orain azken 35 urteetan egin dizkiguten murrizketak pairatzen ari gara, eta horregatik batasun bat sortu da sindikatuen artean», gaineratu zuen.