EUSKADI LITERATURA SARIAK
Harkaitz Cano: «Sorrerako min batetik abiatzen da beti sorkuntza»
Harkaitz Cano Jauregi lasartearrak 80ko hamarkadako giro politikoa ekarri zuen «Twist» (Susa) nobela sakonean, bere esanetan, sekula idatzi dituen «orrialde gordinenak eta zoriontsuenak». Ahaleginak 2012ko Euskadi Literatura Saria eskuratzeko balio izan dio, euskarazko atalean. Gaztelaniazko atalean Juan Carlos Marquezen «Tangram» (Salto de Página) lanak lortu du saria.
Anartz BILBAO | BILBO
Blanca Urgell Kultura sailburuak atzo jakinarazi zituen Euskadi Literatura Sarietako irabazleen izenak Bilbon, eta euskarazko adarrari dagokionez, literaturzale askoren ahotan zen zurrumurrua baieztatu zuen: Harkaitz Cano Jauregiren «Twist» (Susa) nobelak jaso du saria. Urgell sailburuaren esanetan, «gizartearen isla dira sariok, bi hizkuntza eta hamaika begirada» ezkontzen baitira gure herrian. «Gizarte behar bezalako batean oinarrietakoa da sorkuntza», eta Euskadi Literatura Sariak «sortzaileak babesteko dira, eta idazle zein beren obrei hedapena emateko». Gaztelaniazko adarrean, Juan Carlos Marquez Sanchez bilbotarrak erdietsi du saria, «Tangram» (Salto de Página) lanagatik.
Urgellek, Euskadi Literatura Sariak azkenengoz banatzearekin batera, kulturaren balioaz hitz egin eta, bestearen bartzak ikusi eta bere zorriak ez, Madrilgo Gobernuak kulturari egindako murrizketak kritikatzeko ere baliatu zuen agerraldia.
Harkaitz Cano Jauregi Lasarten jaio zen 1975ean, eta Zuzenbide ikasketak ditu eginak EHU-n. Bide oparoa jorratzen dihardu literaturako genero gehienetan, eta ezagunak dira bere ikus-entzunezkoetarako edo komikietarako gidoiak, musikariekin batera oholtzaratutako ikuskizunak eta itzulpenak (Hanif Kureishi, Allen Ginsberg...), olerki, ipuin eta nobela sorkuntzaz batera. «Twist» liburuarekin narratibako Kritikaren Saria eta Beterriko Liburua ere jaso zituen, eta 2005ean aurrenekoz Euskadi Literatura Saria, «Belarraren ahoa» lanagatik.
Nobela sarituan gertaera lazgarriak kontatzen ditu bere burua ipuingiletzat duen Canok, 80ko hamarkadan jazoak, eta zirkulu zentrokide asko hartzen ditu bere baitan. «Soto eta Zeberio [Lasa eta Zabala] bahitu, torturatu, hil eta desagerrarazi egin dituzte -dio Euskadi Sarietako txostenak-. Diego Lazkano idazleak gogoan betiko txertaturik daramatza bi lagunak, ezin ditu oroimenetik uxatu, bi itzal haietatik elikatzen ari da hogeitaka urtetan...».
«`Twist' minetik sortzen da, lokatzetik. Sorrerako min bat dago beti sorkuntzan... eta min horretan sartzen duzu orratza». «Lanak sari asko eman dizkit -agertu zuen Canok-, bidean aurkitu dudan jendea da eman didan onena; bakoitzak asko jarri du bere oroimenetik». Eta bereziki Rosario Lasa eta Pili Zabala izendatu zituen, Lasa eta Zabalaren arrebak, «herri honetan beste askok bezala gertaera lazgarriak duintasun handiz eraman dituztenak».
Canoren ustez, fikzioaren eta errealitatearen uztarketa zailean, «errealitateak ez du koherente izan beharrik, fikzioak bai ordea». Gainera, idatzi ezean «Twist» lanean kontatzen diren gertakariak ahaztuko ote liratekeen galderari erantzunez, «mosaiko bateko parte», kontakizun txiki ugari kontatu beharra agertu zuen idazleak: «Ahots askok beren lekutxoa behar dute kontaketa handi horretan». Bere esanetan, «literaturak badu argazkigintzako fijatzaile likidoak zuen gaitasuna, eraginkorra da gauzak finkatu eta gogorarazteko orduan».
Literaturaren antologian
Ur Apalategi -iazko Euskadi Literatura Saria- buru zuela, David Tijero, Arantza Urretabizkaia, Pello Otxoteko eta Mari Eli Ituartek osatutako epaimahaiaren aburuz, «prosazko lan bat izanda, dimentsio poetiko handia txertatzea lortzen du Canok. Fikzioa eta errealitatea uztartzen dira istorio berean, intentsitate handiz. Adiskidantza eta errua dira liburuaren bi ardatz nagusiak eta sakontasun handiz lantzen ditu autoreak». Gainera, lanaren lehenengo atala goraipatzen du, «hasierako kapitulua euskal literaturaren antologia batean sartzeko modukoa» dela iritzita. «Maite edo gorroto du zaleak lehen atal hori, eta lehenengo taldean dira idazleak eta literaturzale amorratuak», onartu zuen Canok. Bi eserialditan idatzia -amorrua idazteko motibagarri ere izan daitekeela esan zuen lasartearrak-, puntu lisergiko eta zoroa duen atala berpizte bat da, eta badakigu kontu zaila dela berpizkundearena. «Idaztean komeni da sistema edo metodo bat asmatzea, soilik liburu horretarako balio duena», eta hori izan du ahalegina Canok «Twist» honetan ere.
Euskadi Literatura Saria 18.000 eurokoa da; beste 4.000, lan saritua beste hizkuntza batean argitaratzen bada. Puntu honetan, bere lanen bat gaztelaniara, alemanera, grezierara, errusierara, ingelesera, italierara eta galegora itzulia ikusi duen Canok «gaztelaniazko itzulpena egina dago eta Seix Barral argitaletxeak plazaratuko du», argitu zuen.
Lan sarituarekin batera, Anjel Lertxundiren «Etxeko hautsa» (Alberdania), Josean Agirreren «Zwi Frauen (bi emakume)» (Elkar), Aritz Gorrotxategiren «Hariaz beste» (Erein) eta Iban Zalduaren «Biodiskografiak» (Erein) izan dira lehian.
Juan Carlos Márquez Sánchez (1967, Bilbo), ha sido galardonado con el Premio Literario Euskadi 2012, en la modalidad de castellano, por la obra «Tangram» (Salto de Página).
Según el jurado, presidido por Jon Bilbao Lopategui -premiado en la anterior edición- y conformado por José Fernández de la Sota, Juan Bas, Ángela Serna y Teresa Calo, la obra «es un espejo recompuesto, un conjunto de piezas-relatos que encajan para formar un todo. Y tanto en cada una de las piezas como en la imagen final que construyen, destaca la capacidad narradora de su autor, así como sus dotes para el sentido del humor y la ironía. Las historias que integran este libro nos llevan de Getxo a Islandia, de Calabria a Inglaterra, y sus personajes, tan esperpénticos como verosímiles, sorprenden y emocionan». Márquez, licenciado en Ciencias de la Información y residente en Madrid, donde imparte talleres en la Escuela de Escritores, «emplea un estilo elegante que, sin necesidad de alardes, logra captar el interés del lector y conservarlo hasta el final, cuando se ensambla la última de las piezas que componen este feliz juego literario».
Márquez mantiene una relación vital con la literatura y se declara «cuentista». Por lo tanto, no está interesado en obras extensas, «pues no tengo tanto que contar. Me interesa el puente entre el relato y la novela, así como experimentar en lo que escribo. Me gusta sentirme inseguro al escribir». En cuanto a la ironía que emplea en su obra, alabada por el jurado, mantiene que «el humor es lo que nos diferencia de los animales; nos sujeta ante la incertidumbre de la muerte».
El Tangram es un juego que realiza infinitas figuras con siete piezas y que el autor pretende llevar de lo matemático a lo literario «con siete relatos autoconclusivos con aire novelesco, pues juntas conforman una octava historia».
La obra literaria «Tangram» de Márquez ha sido también acreedora del Premio Sintagma 2012. Con ella han competido por el Premio Literario Euskadi 2012 Willy Uribe con «Los que hemos amado» (Los libros del lince), Paul Viejo con «Los ensimismados» (Páginas de espuma), Isabel Alba con «La verdadera historia de Matías Bran» (Montesinos) y Pedro Ugarte con «El mundo de las cabezas vacías» (Páginas de espuma). A. BILBAO