Rock gordin, herdoil eta koipetsua egiten maisuak direla aspaldi erakutsi ziguten australiarrek. Maisuetan maisu, bortxakeria, heriotz, maitasun eta gorroto hitzekin jantzi ohi ditu doinuok Nick Cavek, Bibliako eta erlijioko irudiak erabiliz. Kultuzko musikari, «Dig!!!, Lazarus, Dig!!!» hamalaugarren lana plazaratu berri du australiarrak The Bad Seeds talde fidelarekin batera, eta Donostiako Gaska kiroldegian izango dugu zuzenean gaur zortzi.

Nicholas Edward Cave australiako Victoria hiritik gertu jaio zen 1957ko irailaren 22an, eta guk musikari legez ezaguna bada ere, lan ugari egin ditu idazle edo antzezle gisara ere. Aita literatura irakasle zuen eta ama berriz, liburuzaina. Kantuarekin lehen harremana elizako abesbatzean izan zuen Cave gazteak eta Melbournen piano ikasketak burutu zituen gero.

Bigarren hezkuntzan margotzeari ekin zion eta heroina ziztatzeko joera hartu zuen, gerora bere musikari buruz hitzegiterakoan sarri aipatuko dena, ikur dituen etsipenezko hitz ilunak azaldu nahian edo. Egun drogazaletasuna utzi eta garbi omen dago Cave, lau seme alaben aita (ama ezberdineko 16 urteko bi eta 7 urteko bikiak ditu), baina zintzo mintzo da iraganari buruz, «nire belaunaldikoek gurasoak izorratzeko bidea genuen musika entzun eta droga ugari hartzea» esatean. Guraso legez, «egun teknologiak banantzen gaitu seme alabengandik» dio, eta «drogazalea balitz baino min handiagoa emango lidake semea futbol talde bateko kamiseta jantzita eta dozena erdi garagardorekin etxera sartzen ikusteak, partida lagunekin ikustera doala eta. Zer egin dugu gaizki, mundura hooligan bat ekarri izateko?, galdetuko nioke neure buruari. Nahiago dut drogazale bat burmuinik ez duen morroi bat baino, egia esan» gaineratzeko.

Musikari legez protopunk talde pare bateko partaide izan genuen gaztaroan, Mick Harvey lagunarekin batera. The Birthday Party sortzean, Australiatik Londonera aldatuko da taldea lehenengo, eta Alemaniara gero. Taldea ezagun egiten hasi zen Caven hitz asaldagarri eta zuzeneko harrigarriak zirela eta, 1984an bertan behera gelditu zen arte.

The Bad Seeds sortzea izan zen Mick Harvey eta Nick Cavek emandako hurrengo pausua. Einstürzende Neubauten kultuzko taldeko Blixa Bargeld gitarra jole germaniarra, Barry Adamson baxu jole ingelesa eta Hugo Race gitarra jole australiarra bildu ziren taldera, eta ordura arte partaide soil zen Nick Cave taldeko buru izatera pasa zen. «From Her To Eternity» lanak eman zion hasiera 1984an Nick Cave & The Bad Seeds taldearen ibilbide goraipatuari.

Harrezkero hamalau lan plazaratu ditu eta musikazale askoren aburuz 90eko hamarkadan, orratz ziztadaz josita, jo zuen bere sorkuntzaren gailurra. Garai horretakoak ditugu «The God Son», «Henry´s Dream» eta «Let Love In» lan bikainak.

Azken lanetan baina, zaleen arreta galdua zuen australiarrak, eta horren isla da batek baino gehiagok aspergarritzat jotzen duen 2003ko «Nocturama». Eta dirudienez, hauen arreta berreskuratu nahian aspaldiko lanak hartu ditu oinarri «Dig!!!, Lazarus, Dig!!!» argitaratzeko. Ohi legez erreferentzia Biblikoak darabiltza azken lanean ere, Jainkoarengan sinisten duen kristaua baita Cave.

Sorkuntza lantzeko orduan ere, ezhoiko musikaria da australiarra; pianoa, idazmaia eta sofa batekin hornitua duen bulegora joaten baita goizero goizero, 9etatik 5ak bitarte kantuak sortu eta idazteko. Artistaren esanetan, «kantuak idazmahaiaren aurrean sortu ditut beti. Lehen etxean egin nezakeen lan hori, bakarrik nengoelako, baina egun ezinezkoa zait seme alaben presentzia dela eta».

Zinema eta literatura gogoan

Lan berrirako, gainera, asko eta asko idatzi duela dio Cavek. Kantua ireki, aztertu, berregin, ezabatu... aritu omen da behin eta berriz eta «hori ez dago emakume bat altzoan jarrita duzula putetxe batean egiterik». Alta, iraganera bueltatu eta soinu zuzenago bat lortzea zuen helburu - nahiz eta azken lanetan legez pianoak baduen bere garrantzia-, eta bira berrirako entzulegoari zutik eta saltoka egoteko aukera eskaintzen zien aretoak bilatu nahi izan ditu artistak. Horra Kursaalean jo beharrean kiroldegian jotzearen arrazoi nagusia (oraindik sarrerak salgai dira eta badago zuzenekoaz gozatzeko aukera).

«Nocturama» lanaren porrota jaso ostean «Abattoir Blues/The Lyre of Orpheus» (2004) bikoitz fina plazaratu eta egindako kantu berezi eta ezezagunak disko hirukoitz bateko argitaratu ostean, Nick Caven berpiztea ikusi du batek baino gehiagok «Dig!!!, Lazarus, Dig!!!» energiko honetan. Aurretik, hastapenetara itzuli eta blues bortitz eta koipetsuko lan zuzena eman zuen iaz laukotean, «Grinderman».

Nick Cave berak miresten dituen musikarien kantuak berrirakurri dituen gisara, ordainetan berak ere jaso izan ditu musikari handien omenaldi eta laudorioak. Esaterako, Johnny Cash bertsioneatu zuen berak eta Johnny Cashek bertsioneatu zuen bera. Maitasun aferak tarteko, Pj Harvey eta Kylie Minoguekin ere lan egindakoa dugu.

Baina asperdura sortu, eroso, atsegin suertatu eta errazkerian erortzeaz beldur den artista ipurterreak baditu beste zaletasun batzuk ere, literatura eta zinema tartean. Hiruzpalau literatur lan argitaratu ditu, tartean «King Ink», eta zinema munduan filmeak antzeztu, gidoiak idatzi eta makina bat musika sortutakoa dugu, Wim Wendersen pelikuletarako, kasu.