GARA > Idatzia > Euskal Herria

EPPK: «La acumulación de fuerzas independentistas nos llena de ilusión»

El Colectivo de Presos Políticos Vascos (EPPK) ha remitido un comunicado a este diario en el que amplía el anuncio de la suspensión de las protestas que estaba llevando a cabo contra los cacheos a familiares. En este segundo comunicado en siete días afirma que «parece que el Gobierno ha dado marcha atrás» en esa medida y añade que actuará en función de cómo se plasme ese cambio de actitud. Por otra parte, muestra su apoyo con la apuesta a favor de un proceso democrático.

p010_f01.jpg

GARA |

El Colectivo de Presos Políticos Vascos señala en el comunicado remitido a GARA que «parece que el Gobierno ha dado marcha atrás» en su decisión de llevar a cabo cacheos arbitrarios a los familiares y que, en consecuencia, suspenden las protestas que vienen desarrollando desde octubre, recordando que durante todo el mes de febrero los propios presos también la respondieron negándose a mantener los vis a vis. Sin embargo, advierten de que los siguientes movimientos del Colectivo responderán a ver cómo se ejecuta la marcha atrás de la decisión.

En el comunicado remitido a este diario, el Colectivo de Presos Políticos Vascos también hace referencia, entre otros aspectos, a la coyuntura política actual, en la que resalta que «la acumulación de fuerzas independentistas nos llena de ilusión y fuerza», a la par que respalda la apuesta por un proceso democrático para superar el conflicto político y ejercer el derecho de decisión.

Recuerda, además, que la dinámica de lucha que emprendió el Colectivo en enero tendrá su continuidad en los próximos meses, donde seguirán reclamando el estatus político, y siendo dueños de los consiguientes derechos, reclamando su repatriación al país. Así, exigiendo el respeto de los derechos de los presos políticos vascos, el Colectivo saluda a los presos Belén González y Juan José Rego Vidal, quienes se encuentran encarcelados en sus domicilios ante las incurables enfermedades que padecen. Al respecto, el Colectivo censura «la presión y el chantaje» que ejerce el Estado español al «imponerles la pulsera (telemática) entre la vida y la muerte».

«Política de arrepentimiento»

En otro orden de cosas, señala que su dinámica de lucha se ha situado en el centro del debate político, aunque rechazan las intoxicaciones y las manipulaciones que padecen cuando se habla sobre los presos vascos. Así, como botón de muestra, afirman que varios presos han sido «interrogados» recientemente sobre «la estrategia de liberación nacional» de Euskal Herria.

El cuarto punto que desarrola el comunicado de EPPK se refiere a seis presos vascos recluidos ahora en la cárcel de Langraiz, de los que informa que ya no pertenecen al Colectivo «al asumir la estrategia del enemigo». Se trata de Fernando de Luis Astarlos, Josu García Corporales, Luis María Lizarralde, Andoni Alza, J.M. Fernández Pérez de Nanclares y José Antonio Hernández Velasco.

Por último, además de resaltar que el Colectivo de Presos Políticos Vascos también estará presente celebrando el Aberri Eguna conjunto en el acto de Irun-Hendaia, se refieren a la aparición del cuerpo sin vida de Jon Anza, cuya muerte entienden que responde a la guerra sucia de los estados.

2010eko Aberri Egun bezperan

Euskal Preso Politikoen Kolektiboak agiri honen bidez gai zehatzen inguruko gogoeta egin eta hartu berri dituen erabakiak jendarteari jakinarazi nahi dizkio:

Miaketak. Espainiako espetxeetan aurrez aurrekoak egin ahal izateko, gure senideak miatzeko agindua eman dute iazko urriaz geroztik. Ukimenez miatzeko agindua. EPPKak egoera berriari erantzun beharra deliberatu du, urtetako borrokaz bisita duinak izateko ibilbidean atzerapauso larritzat jo dugulako.

Miaketa bidegabe eta probokatzaileon aurrean, bisitaldi duinak egitea eta senideak egoki tratatzea izan da protestaren funtsa. Espetxe askotan hilabeteotan aurrez aurrekoak etenda daude, gure senideekin kontakto fisikoa moztuta.

Otsailan Kolektibo osoak erantzun zehatza eman dugu, Espainiako espetxeetan aurrez aurrekoei uko eginez, eta Frantziakoetan elkartasun eta salaketa eginez. Barruan bezala hamaika izan dira kanpoan ere salaketa ekintzak, Euskal Herriko zokoetatik hasi eta bahituta gauzkaten espetxeotako atarietaraino. Sentitu da berotasuna eta haserrea ere bai. Beharrezkoa eta ezinbestekoa.

Gobernuak atzera egin duela dirudi. Tentsio larririk ez zen tokian sakatu du eta urrunegi joan da. Jazarpen probokatzailea egin du. Edonola jokabidea zuzendu du, gure protesta zilegizkoa eta arrazoizkoa konfirmatuz. Ukimenezko miaketa orokor eta arrazoitugabeak bertan behera uzten hasi dela dirudi.

Bidegabekeria gainditu eta garaitu dugu, euskal gizartearena ere badena. Egoera berriaren aurrean, miaketei erantzuteko urritik daramagun protesta dinamika orokorra eten egin dugula berresten dugu. Hurrengo mugimenduak atzera-erabakia gauzatzen doan arabera izango dira. Salaketa juridikoak, presoon protestak, senideen ekimenak, gizarte sektore ezberdinetako inplikazioak, zenbait instituzioen eskuartzearekin batera Gobernuaren urrats irrazional eta probokatzailea kolokan geratu da. Hari dagokio orain, presoon aurrean ezezik gizartearen aurrean, zuzenketa espetxe guztietan indarrean jartzea. Guri dagokigu, espetxez espetxe hori horrela izan dadin zorrotz zaintzen jarraitzea. Prestutasuna garbia dugu, erabakitasuna ere bai. Ez dugu senideon kontrako jazarpenik onartuko. Mobilizatu den orori eskertza helarazi eta eskubide urraketen zaindari izaten segitzea eskatzen diogu. Senideoi, hilabeteotako bizipen gogorrei eusteagatik gure adore eta esker ona publikoki eta bereziki helarazten diegu.

Ez da atsedenik halere. Otsailaren 27an burutu protesta egunean Espainiako espetxetan banaka eta binaka jarri gaituzte, espetxe barruko sakabanaketa areagotuz. Txanponaren beste aldea ote da? Miaketen afera zuzendu eta ordainean sakabanaketa indartu? Laborategiko enegarren ekimen antiterrorista.

Borrokaldia. Borroka gogorra izan arren emankorra da beti. Horretan dihardugu urte hasieratik. Urtarrileko saioak jarraipena izan du espetxe guztietan ekimen iraunkorrarekin. Estatus Politikoa aldarrikatzen dugu, barne biltzen duen eskubide sortaren jabe Euskal Herriratzea eskatuz. Espetxe egoera latzenak ere agerian utzi nahi ditugu, biziarteko zigorraren aplikazio arbitrarioek bahiturik dituzten hamarnaka kideek egoera, gaixotasun larriekin diren kideena, isolaturik direnena...

Martxoan, eskerok indartzeko 21 espetxetan protestaldiak intentsitate haundiagoz garatu ditugu. Preso multzo bat izan gara bultzada honetan parte hartu dugunok, propaganda lanak egitetik gose greba luzeak egiteraino. Ordainean aldiz, zigorra jasotzen ari gara.

Datozen hilabetetan martxokoa bezalako ekimena aurreikusten dugu, eskubideen errespetuan bidea egiten segitzeko. Zentzu honetan, agurtuko ditugu publikoki Belen Gonzalez eta Juan Jose Rego kideak, osasun egoerak ezindurik denon artean kaleratu izana goraipatuz. Salatzen dugu aldiz, haiei eta beste gaixo larriei eragindako presioa eta xantaia. Besteak beste eskumuturrekoa, heriotza eta bizitzaren artean inposatu izana. Kideok lez, guk, bizitzaren eta duintasunaren alde egiten dugu, beste guztiak kaleratu arte indar egitera animatuz.

Egoera eta eztabaida politikoa. Borrokaldia egoera politiko bizian kokatu da. Eztabaida politiko interesgarriaren erdigunean. Denak mintza dira presooi buruz. Zer pentsatu, idatzi eta esaten dugun zelatan. Toxikazio eta manipulazioz kutsatuta. Arbuiatzen dugu saiakera oro.

Gure kide batzuk galdezkatuak izan dira berrikitan, nazio askapen estrategiaren inguruan. Etsaiak dituen zalantzak asetu asmoz, bisita bereziak izan ditugu. Kolektiboak 30 urte daramazki borrokan eta eztabaida iraunkorrean. Nazio askapen eztabaidan parte hartzen du eta egungo eztabaidak motibazio haundia pizten digu, nola ez. Kolektibo gisara gure ekarpena, Euskal Herriaren eskubideak errespetatuak izan daitezen indar egitean datza. Ukazio horrek ekarri gaitu espetxera eta Kolektibo honetako partaide izatera. Dagozkigun eskubideak aldarrikatuz eta errespetaraziz ekiten dugu norabide horretan.

Bat egiten dugu ondorioz, gatazka politikoa gainditu eta erabakitzeko eskubidea gauzatzeko, prozesu demokratiko baten beharrarekin eta haren aldeko apostuaren determinazioarekin. Independentziaren aldeko indar metaketa berrituak ilusioz eta kemenez betetzen gaitu. Guzti honek, gutxieneko demokratikoak borrokatzeko eta irabazteko indarra ematen digu, agertoki demokratiko bat irekitzeko akuilu.

Damuketa politika. Erabakitasun berberarekin, etsaiak Langraitzen bildutako 6 kide ohiak EPPKtik kanpo direla jakitera ematen diogu jendarteari eta partikularki nazio askapen mugimenduaren kidegoari: Fernando de Luis Astarloa, Josu Garcia Corporales, Luis Maria Lizarralde, Andoni Alza, JM Fernandez Perez de Nanclares eta Jose Antonio Hernandez Velasco, hurrenez hurren. Etsaiaren estrategiari men egin diote. Damuketa politikaren bazka dira eta salatzen dugu joko horretan erori izana. Ulergarri da nekea, gogorra baita borroka, latza etsaiaren presioa. Gupidagabea. Neke soilak ordea, ez du espetxe onura pozoitsu eta arbitrariorik ekartzen, ondoko kideon kontra jardun gabe. Izerdiz eta odolez gorpuztutako Kolektiboaren izen eta izanari muzin egin gabe. Hor da koska. Etsaiak markatutako norabidea segitu, borrokaren damua sinatu, erantzunkizun zibilaren aitortza egin, eta saria jasotzeko kideak etsaiaren eremura eramaten saiatzea, ez dugu onartuko. EPPKren Historia duintasunez idatzita dago, jarrera hitsotatik urrun. Eskaini zaien babes politikoa aurrerantzean bertan behera uzten dugula adierazten dugu. Haien izenean soilik eta haien ardurapean arituko dira. Gobernuaren jukutria eta erabilpen politikoa salatzen dugu, orain eta gerora ere egin ditzakeen beste saiakerekin.

Agur eta ohore, Jon Anza. Bere hautuaz inoiz damutu gabekoen zerrenda luzean dugu Jon. Eritasun larria ere ez zuen oztopo izan borrokan segitzeko. Non da Jon? Galdetu dugu harresi barrutik. Zer egin duzue berarekin? Galdetzen dugu orain gure erraietatik. Desagertarazi dute bizirik eta agertarazi hilik. Gorpuak baina, arduradunak seinalatu ditu. Alliot Marie eta Rubalcaba aferaren zingiran hondoratuko dira, hamaika egunez eta hamaika hilabetez bahitu eta heriotzera eraman dutenak. Estatuen ahultasun demokratikoaren paradigma da gerra zikina. Gerra zikina Estatu zapaltzaileen ezina. Independentziaren hautuaren paradigma dugu Jon. Biba Jon!

Herritarrekin batera eta Jon gogoan izango gara Aberri Egun Bateratuan: Nazioa gara, Estatua behar dugu! Euskal Presoak, Euskal Herrira!

EPPK

2010eko martxoan

Imprimatu 
Gehitu artikuloa: Delicious Zabaldu
Igo