Bularraldean bilo gutxiago eta buru gainean ile gehiago nuenean, zera abesten nuen: «Bere hizkuntza galtzen uzten duen herria, herri garaitu bat da, desagertzera kondenatua, (bis),...baina herri batek bere hizkuntza xumea, mantentzen dun bitartean, espetxeko giltza daukala esan liteke, Mistralek bezala». Alegia, gakoa esku artean izanda, ez dezagun berau ateak zerratzeko erabili, zabaltzeko baizik.

Iaz, atal honetan bertan argitaratu genuen elkarrizketa batean, Glisseguneko zuzendaria den Ander Ithurbidek, surflarien artean euskararen erabilera sustatzeko lehenik jendea biltzearen beharra azpimarratzen zuen, eta zentzu horretan, Hegoalde nahiz Iparraldeko surflariak elkartzen dituen ekimen bat antolatzeaz harago, bien arteko harremanak errazteko erreferentziazko erakunde bat izateak asko lagun zezakeela azpimarratu zuen.

Hegoaldean aspalditik dago Bizkaiko zein Gipuzkoako surflariak biltzen dituen federazio bat. Euskal Herriko Federazioa du izena, nahiz eta egiaz, Hegoaldeko edo Euskadiko federazioa den. Lurraldetasun eta izenen afera alde batera utzita, ordea, inork ez du federazio honek betetzen duen erreferentzia papera ukatzen, eta hori garrantzitsua da.

Gipuzkoako Federazioak auzo lagun dituen Lapurdiko surflariekin kontaktuak izan ditu, batez ere azken urteetan, baina norbanakoak ez du erakunde edo talde batek izan dezakeen indar bera. Ithurbidek esan zuenean Lapurdiko surflariak bilduko zituen erakunde bat beharrezkoa zela, horretaz ari zen hain zuzen ere.

Urte bat beranduago Lapurdiko proiektu zenak gorputza hartu du, Lapurdi surf taldea sortu da eta jada emaitzak ikusten hasi gara. Gipuzkoako Federazioak bat egiten du Glissegunarekin, federatuei informazioa igortzen die, txapelketen egutegian kontuan hartzen da Angeluko txapelketa hau eta Seaskaren alde surflariek antolatutako festan parte hartzera joan nahi duenari bidea erraztearren, autobusa ere antolatu dute.

Horrela, pixkanaka, jendea biltzen hasi da. Euskal surflariak, Hegoaldeko zein Iparraldeko, elkar ezagutzen hasi dira. Elkarrekin, gero eta ekimen eta txapelketa gehiago antolatzen hasiak dira, Kantauri Liga kasu. Mistralek bere olerkian aipatzen zuen giltza ateak zabaltzen hasi dela esan daiteke.

Euskal Herriko urautsietan, euskarak, hizkuntza nagusi izan behar du, beste edozein hizkuntza baino lehenago, bertakoa delako. Eta «euskal surfaz» mintzo bagara, euskaraz mintzo gara, ezinbestean, «euskal» hitzak, nahiz eta batzuek nahierako zentzu folklorikoa eman, berezko esanahi bat baduelako.

Beraz, euskarak, jendea biltzeko kausa huts baino, egunerokoan gure urautsietan elkar komunikatzeko bitarteko nagusi izan behar du, ez baita helmuga, jatorria baizik.