Musika du ipuin honek. Haur abesti batean oinarrituta, Michael Rosen poetak berridatzi egin zuen 1989. urtean eta egitura testu errimatu bilakatu zuen. Hizkuntza eta erritmo apartarekin familia baten ibilaldia kontatzen digu, izenburutik beretik geu ere eraman egiten gaitu, paseoa egitera gonbidatzen gaitu. Irakurleok eta familia bidean aurkituko ditugun oztopoak gaindituz joango gara (lokatza, erreka, elur-ekaitza eta abar), hartzaren kobazuloarekin topo egin arte. Bide berberetik, arineketan itzuliko gara guztiok, aurretik ezagututako zailtasunak berriz zeharkatuz, eta etxean gordeko gara, ohe barruko babesa eta berotasuna dugu, salbatuta gaude... ez gara gehiago joango hartza ehizatzera... ufff!

Helen Oxenbury ilustratzaile ingelesaren lana bikaina da, mugimendua igartzen da haurren gorputzetan. Ikus-jolasa egiten du marrazkiekin: zailtasunak irudikatzeko zuri-beltza aukeratzen du; trabak edo oztopoak gainditzen direnean, kolorea. Aurpegiko keinuak ere izugarri adierazgarriak dira. Hasieran, aitarekin batera doazenean, haurrak pozik eta seguru ikusten ditugu; bidean, arriskuak aurkitzen dituzten neurrian, aurpegiko keinuak bestelakoak direla ohartuko da irakurlea: harridura, beldurra, urduritasuna, lasaitasuna. Ekintza bakoitzak du bere erritmoa, azkarragoa batzuetan, motelagoa besteetan. Akuarela teknikako marrazkien garrantzia funtsezkoa da album ilustratu eder honetan: orri osoa behar du familiak basoa edo ibaia zeharkatzerakoan, irudi luzexkagoak, txikiagoak eta azkarragoak presazko itzulerako bidaian...

Liburua hasi baino lehen, hondartza bakartia ikusten dugu, haitzuloaren hasiera. Ipuina amaitu, eta hartza kobazulora abiatzen da, triste samar; agian, hartza ez da hain zakarra eta beldurgarria, ziur aski familiarekin jolastea besterik ez du nahi... Azken finean, hartza ez da etsaia, adiskidetasuna bilatzen dabilen animalia baizik.

Kontakizuna baino poema ilustratua dugu liburu hau. Jakin-mina pizten du eta tentsioa mantentzen du amaiera arte.

Egitura sinplea, errepikazko esaldi eta onomatopeiekin osatua. Haur txiki-txikiek lokatzak, urak, belarrak, haizeak egiten dituen soinuak errepikatuko dituzte. Jolasteko ezinbesteko liburua.

Interneten bilatzen ibiliz gero, abestia entzuteko aukera izango dugu, idazleak berak antzeztutako saio bikaina ere agertzen da. Ipuineko gaztelaniazko bertsioa Ekaré Venezuelako argitaletxeak kaleratu zuen. Hegoamerikan liburu honek oihartzun zabala izan du, eta abestia zenbait eskoletan haurren psikomotrizitatea lantzeko eredu bezala erabiltzen da. Proposatuko nioke liburua itzuli duen euskal argitaletxeari abestia euskaraz atontzeko, horrela, haur zein bitartekariek aukera izango baikenuke musika eta letra barneratzeko, eta liburua bera ere gure eremuan arrakastatsuago izango litzateke. Ea ba, gonbita eginda dago, norbait abestera eta grabatzera animatuko balitz...