Aurreko astean Zumaian izan naiz, aspaldidanik ezagutzen eta maitatzen dudan herrian. Baneraman tartetxoa etorri gabe, eta, telebistaren bidez haren berri nuelarik, bertako gaztetxera hurreratu naiz, bertan zer egosten zen zertxobait usnatzera edo.

Eman edo hartu? Horixe galdera, eta, herriko agintarien erabaki ezinaren aurrean, urteak abandonaturik eman dituen etxea hartu dute herriko gazteek. Bertan, garbiketa sakona egin ostean, gazteentzako gune polita eratu dute, inoren kontra eta gazteen alde, gazteek behar duten bizitasunaren alde.

Gogoan dut dozenatxo bat urte atzera, edo gehiago beharbada, Zumaiako Batzokia zegoela okupatu berri duten etxean. Leku ezin hobea da, herri erdi-erdian dagoena, udaletxeak behar lukeen lekua. Baina Batzokiari, zergatia ez dakigula, etxearen alokairua luzatu ez eta zapuzten, herdoiltzen, usteltzen utzi dute jabeek, erabat abandonaturik, sagu-zulo eta zomorro-habia.

Okupazioa ez dela delitu diote batzuek, eta beste batzuek, berriz, okupatzeko eskubiderik ez dagoela, azal lodia behar dela norberarena ez denaren jabe egiteko. Baina, edonola ere, badira okupazioak eta okupazioak, denak ez baitira berdinak. Jabetzak izateak zaintzea zor.

Gauzak horrela, txalotzekoa izan da gazteen ekintza: okupazio duina, bidezkoa eta behar-beharrezkoa. Izan ere, etxetzar abandonatu horrek itsustu egiten zuen herria, eta orain, behintzat, garbitu eta koloreztatu egin dute gazteek. Gainera, funtzio sozial ezin hobea betetzen du.

Etxea edukitzea eskubidea omen da, baina ez dugu ahaztu behar eskubide orok betebeharrak ere badakartzala berekin. Etxea dugun guztiok bete behar ditugu arau batzuk, zainketa batzuk eta abar, eta horiek betetzeak egiten gaitu jabe duin. Abandonatuta edo erortzear dauden etxe guztiak okupatzearen aldekoa naiz ni, gazteek, etorkin etxegabeek edo beharra duen edonork okupatzen duela ere.

Garagardo bat hartu eta kausaren alde kamiseta bat erosi diet Zumaiako gazte okupatzaileei. Merezi dute. Eta nik zorterik onena opa diet. Gaztetxia aurrera!