Theo van Boven-ek idatzitakoak torturaren aurkako borrokan urrats garrantzitsua izan diren legez, Estrasburgotik sekulako jipoia iritsi dela onartu behar. Gutxi aipatu da, eta abokatuek jakingo dute zergatik ez duten, oraingoz behintzat, Estrasburgoko epaiaren aurkako helegitea iragarri. Errusia eta Turkia zigortu izan dituzte, baina Spain is different. (...)

«Alderdi abertzale kurdu» izendatu ohi duguna ez da, ofizialki, ez kurdu ez abertzale. Alderdiaren izena turkieraz dauka DTPk eta Ataturk faxistaren irudia eta Turkiako bandera dauzkate beren udaletan, mitinetan PKKren aldeko oihuak etengabeak izan arren. Turkiako erakundeetan parte hartzeko irentsi beharreko zapoak dira. Egoera oso desberdina da, badakit, Europaren homologazio demokratikoa behar du Turkiak, eta kurduak Ankararen kontraesanetan sakontzen ari dira. Baina garrantzitsuena da Estatuari neurria hartzen asmatu dutela. Horma bota ezin denean (kolpeka ezin da orain bertan), jakin behar da zirrikituetatik pasatzen, «gaitzespen» bezalako taburik altxa barik.

Eskoziako autonomiaren hamargarren urteurrenean inkesta egin du BBCk: independentziarako erreferendumaren aldeko ei dira biztanleen ehuneko 54. Groenlandiarekin Danimarkak daukan naturaltasunez. Europan Espainia horien pareko demokrazia delakoan daude. Baina Espainia Honduras da, erreferenduma egiten badugu badakigu tankeak egongo direla. Argi dio Xabier Arzalluzek azken Larrun-en, Txema Montero eta Jose Mari Esparzarekin batera daukan eztabaidan.

Datozen urteotan Espainian aldaketarik gertatzen bada, zentralizaziora bidean izango da. Uste orokortua da urrunegi joan zirela trantsizioan, ahulegi jokatu zutela. Baina Espainia gangartzen hasten denean, hondoa jo ohi du. Unerako prest egotea da garrantzitsua. Etxeko lanak ondo eginda, eta kanpokoak, hobeto (1995ean Daytonen Kosovoz ahaztu ziren; hiru urte eta erdira Belgrado bonbardatzen ari zen NATO).