Parkinsona bigarren gaixotasun neurodegeneratibo ohikoena da: 60 urtetik goitiko pertsonen %2ri eragiten die gutxi gorabehera. Kasuen %15 gaztetan hasten dira, 40 urte bete aitzinetik. Eritasun kronikoa da, progresiboa, ez du oraindik sendatzeko tratamendurik eta ezintasuna sortu eta bizi itxaropena txikitzen du. Soluzio bat topatzeko asmoz, Michael J. Fox aktore kanadarrak bere izena daraman fundazioa sortu zuen 2000n. Mundu osoan finantzatzen ditu proiektuak, baita gurean ere.

Fundazioko bi kide izan ziren atzo Biodonostia bisitatzen, Sohini Chwdhury eta Ken Marek. Jose Felix Marti Masso Donostia Unibertsitate Ospitaleko Neurologiako buruak eta Guillermo Viñegra Osasun sailburuordeak lagunduta ikusi zituzten instalazioak. Ikerkuntzan puntan dabiltzan zentroak bilatzen dituztela eta Biodonostia horietako bat dela azaldu zuten.

Biomarkatzaileak aurkitu nahi dituzte, eta horiek detektatzeko tresnak, parkinsona tratatzeko sendagaiak lortu ahal izateko. Euskal Herria interesgarria iruditzen zaie eritasun hau garatzeko arrisku genetikoa duten pazienteak daudelako hemen eta garrantzitsua ikusten dutelako eurekin lan egitea.

Dagoeneko osatu dira ikerketa garrantzitsuak pertsona hauekin eta hurrengo bost urteetan bertze bat eginen dute Biodonostiak eta MJ Fundazioak elkarrekin. PPMI (Parkinson's Progression Markers Initiative) nazioarteko azterketaren zati bat izanen da. Honek parkinsona duten pertsona batzuen eta bertzeen artean dauden desberdintasun handiak ikertuko ditu odoleko markatzaileak determinatzen saiatuz eta irudi frogak eginez. Eta eritasuna garatzeko arrisku handia duten lagunak ere sartuko dituzte lanean, LRRK2 genean mutazioak dituztenak eta usaimen falta, loaren REM fasean izaten diren arazoak eta halako sintomak dituztenak. Donostiako lantaldearekin, aipatutako genearen mutazioa aztertuko dute, euskal mutazioa deitutakoa.

Nabarmendu zutenez, balio handiko ikerketa da, mundu mailako eliteko talde batekin egindako elkarlana delako eta edozein ikerlarik eskura izanen dituelako hainbat herritako pazienteen datuak. Arrisku genetikoa duten 25 pertsona aztertu nahiko lituzkete, eta gaixotasuna duten bertze hainbertze. Erran zutenez, garrantzitsua da parte hartzea, azkenean eurentzat delako lana.