GaraAzkenak - Paperezkoa - English Edition  |  Le Journal
EUS | ES | FR | ENG
 » PAPEREZKOA
  -Aurkibidea
  - EuskalHerria
- Jendartea
- Ekonomia
- Iritzia
- Mundua
- Kultura
- Kirolak
 » AZKENORDUA
 » ENGLISH EDITION
 » DOSIERRAK
 » DOKUMENTUAK
 » IRUDITAN
 » HEMEROTEKA
 » Produktuak
Gara > Idatzia > Iritzia > Gutunak 2006-09-14
Onartezinaren onarpena

Zaila da iritzia ematea Euskal Herriko politikaren gainean, eta are zailagoa kolektibo baten izenean jardutean. Factum batzuk argiak dira baina, eta Iñaki de Juana Chaos presoaren kasuan esan behar dugu kartzelan mantentzeko erabili den argumentua onartezina dela. Idazleak eta hiritarrak garen aldetik salatu egin nahi dugu ez dela ontzat ematekoa bi iritzi-artikulu argitaratzeagatik norbait kartzelan egotea.

PEN erakundean sartzean ­euskal taldean izan edo munduan diren 143tik beste edozeinetan izan­, PENkide guztiek bere egiten dituzte Charter-aren puntuak. Laugarren eta azken puntuak honela dio:

«PENek nazio bakoitzaren barruan eta nazio guztien artean pentsamenduaren oztopo gabeko transmisioaren printzipioa bultzatzen du, eta adierazpen-askatasuna edozein eratan murrizteari aurka egitera konprometitzen dira bere kideak dagokien herrialdean eta komunitatean, baita mundu osoan zehar ere, ahal den neurrian. PENek prentsa askea aldarrikatzen du eta zentsura arbitrarioaren aurka dago bake-garaian. Uste du ondo antolaturiko ordena politiko eta ekonomikorantz munduak egin behar duen aurrerapenerako gobernu, administrazio eta erakundeen kritika askea ezinbestekoa dela. Eta askatasunak norberaren borondatezko neurritasuna eskatzen duenez, kideak prentsa askearen gaitz hauen aurka jardutera konprometitzen dira, hots, argitalpen gezurtien, berariazko faltsukeriaren eta helburu politiko edo pertsonalengatik egitateak desitxuratzearen aurka.

Gehitzeko ezer gutxi dago. Euskal PEN Klubeko kideok, ez dugu onartzen onartezina dena, hau da, iritzi delitupean inor kartzelaturik egotea. Eta aipatu de Juana Chaos jauna kartzelan mantentzeko motiboa iritzi-delitua ez baldin bada, halaxe esan dezatela, dituzten argudioak erabil ditzatela, argi azal dezatela zerk eraman dituen horrelako erabakirik hartzera. Baina, ez dugu onartzen inork esatea bere kartzelaratzea justifikatu egiten dela prentsan iritzi-artikuluak argitaratu dituelako, adierazpen askatasunaren aurkako ekite larria baita.

Laura Mintegi - Euskal PEN Klubeko

Zuzendaritza Batzordearen izenean



Alternatibak daudelako, errausketarik ez
Politikoak, bere ohiturei jarraituz, azaletik ibiltzen dira, hitz egin eta hitz egin, baina mamiari heldu gabe. Nahiz eta askotan errepikatu, errausketaren arazoa ez dela erraustegia non kokatzen den, baizik eta errausketa bera dela arazoa, gure politikoei ezin zaie hori ulertarazi. Gainera, eskuartean dituzten tresna guztiak erabiltzeko prest daude, bere kontraesanak eta alderdikeriak salatzen dituzten jendearen aurka. Adibide gisa, Gipuzkoako Errausketaren Aurkako Koordinadoraren izena zikintzeko egindako ahalegina, ekainaren 22an Donostiako Udalbatzako aretoan gertatu zenarengatik. Hemen ere mamiak (zer bozkatu zen, nola bozkatu zen, zer traba jarri zizkioten jendeari aretora iristeko) ez du garrantzirik, eta eurek sorrarazitako jendearen haserrea da benetako albistea. Horren adierazgarri, Donostiako udalean errausketaren alde agertu ziren alderdi guztiek berriro ere bat egin dute. Publikoki barkamen bateratua eskatu ordez han izandako jarrerarengatik, hau da, jendearen parte-hartzeari eragozpenak jarri, eta ezkutuan erabaki jende aurrean lotsa ematen ziena, auzitegitara jo dute bertan gertatu zena Josetxo Ibazeta eta Iñigo Baldari leporatu nahian. Koordinadorak egoera hau salatzeaz gain, deialdia egiten du datorren irailaren 18an izango den epaiketa horretara azaltzeko, bi lagun horiek babesteko. Ez da lehenengo ahalegina koordinadora politizatzen saiatu direna. Batzuetan denok alderdi politiko batekoak ginela esan digute. Beste politiko ospetsu batek, berriz, «Anti-Patxis» deitu digu. Ba ez, jakin dezatela politikari ospetsuek Koordinadora barruan inori ez zaiola ez afiliaziorik edo tendentzia politiko zehatzik eskatzen. Gai honetan lanerako gogoa azaltzen duen edonork ateak irekiak dauzka. Gainera, harrotasunez esatea daukagu joera guztietako jendea daukagula.

Zaborrekin bezala, politikoak birziklatu beharra dago. Orain arte sarritan traba egiten zutenak «biolentoen» artean sailkatuz baztertzen zituzten, baina garai hauetan aitzakia hori ere ezin dute erabili. Ikusitakoak ikusita, berriro ere azaleko gaiekin albistea prestatzen ari zaizkigu. Zaborren kudeaketari irtenbidea bilatu ordez, ez egin eta ez besteei egiten utzi. Beldur dira han edo hemen zaborra kudeatzeko modu alternatiboak jarriz gero, erraustegiaren beharra suntsitu egingo dela. Hala ere, beraien seriotasuna erakutsi nahian, «norabide gabeko erraustegiaren bidaia» pelikularen beste atal bat prestatua dute. Oraingoan aurreratu egin gara, kapitulu honen albistea ematen. Hainbat alditan bezala, audientzia gehien izateko indar mediatiko guztiak prestatu baina lehen nola plazaratu dugun, agindu zehatza eman dute, albistea ezkutatua izan dadin. Horrela komunikabide batzuen jarrera salatzen dugu, batez ere ETBrena. Nahiz eta prentsaurrekoan egon, ez du oraindik ezertxo ere argitaratu. Hau da bizi dugun demokrazia, eta horrelakoa izan da lanerako modua PIGRUG guztia egiteko. Diputazioko eta Mankomunitateko politikariek harrotasun guztiarekin jarraitzen dute, eta beren proposamenek ez dute asmorik egun dagoen legedia betetzeko. Legeak herritar soilentzako eginak dira, baina politikariak guztien gainetik daude, komunikabideak be- ren jokoan eroriz gero behintzat.

Imanol Azpiroz - Gipuzkoako Errausketaren Aurkako Koordinadoraren izenean



Agur Javi, «Jaf»
Hola Jabi, sólo te escribo para despedirme y para contarte como están las cosas por aquí. Nosotros estamos bien, echándote mucho de menos, pero muy animados. Me han contado que en los alrededores de Urtasun han empezado a brotar un montón de flores nuevas, Jaf-mines les han puesto de nombre. Yo solo sé que en Barañain hay una flor menos por las calles, pero muchas en los corazones. En este pueblo las cosas ya no son lo mismo sin verte paseando con la Ira, sin ver tu sonrisa, sin poder sentir toda lo bondad que emanabas. Pero, como te decía, estoy muy contento, sobre todo de haberte conocido, de haber compartido momentos con una persona como tú. El otro día, en tu funeral, fue impresionante ver toda la gente que te quería, tenías que haberlo visto. Joder, y tu familia, tu amatxo Elisa repartiendo entereza, Txe- ma dándonos abrazos a todos y Alexia subiéndose allí arriba a dirigirnos unas palabras de agradecimiento. Toda una lección. Sé que has vivido y has muerto libre, haciendo lo que te gustaba, y ni esa maldita Honda que tanto te molaba ni la muerte han podido cortarte las alas. Sigue «volando». Aquí te recordaremos siempre. Yo ya he plantado un Jaf-mín. Un abrazo. Agur Jabi.

Josetxo Zubiria Bermejo

Barañain



«Olor a mierda en Hondarribia»
No, ahora no me estoy refiriendo al olor que desprende la incomprensible tolerancia de las autoridades municipales cuando un grupo de ciudadanos es insultado, vejado, abucheado, pitado públicamente cuando desfila por la calle Mayor el día de la fiesta del pueblo. Huele mal que esto suceda con total impunidad. Que nadie pida responsabilidades por la alteración brutal del orden público.Y hace pensar que cualquiera puede, podrá, en el futuro, insultar, vejar, abuchear, pitar, cubrir de plástico negro a aquellos que le caen mal en el pueblo. Por ejemplo, a los mismos ediles que lo permiten ahora.

Pero no, me refiero ahora al olor a mierda que se desprende periódicamente de la depuradora situada junto al Faro. Las repetidas quejas de los vecinos ante el propio Ayuntamiento, ante Aguas de Txingudi, no sirven para nada y el mismo día del Alarde, la misma madrugada, Hondarribia apestaba a mierda, también en el Faro.

Javier Irigoien



Agradecimiento y puntualizaciones
Ante todo quiero agradecerles la atención prestada a la noticia de la trágica muerte de Jesús María Ripalda Crespo, mi padre, en su edición del pasado día 22 de agosto. Sin embargo, me gustaría también resaltar las inexactitudes presentes en dicho artículo, fruto probablemente de la utilización de fuentes con buena voluntad pero no debidamente informadas.

Me gustaría aclarar particularmente las circunstancias de su fallecimiento. No esquiaba en solitario, sino en compañía de un amigo suyo, monitor de esquí. No estaban practicando heliesquí ni «esquí de riesgo», ya que subieron en una silla de la estación y descendieron por un lugar que es habitual para los esquiadores locales. El accidente no fue fruto de la imprudencia sino de la mala suerte. Mi padre se encontraba en un hospital de Santiago de Chile aproximadamente media hora después del accidente, dada la proximidad de la estación a la capital chilena.

Alejandro Ripalda



El morbo vende, pero resulta peligroso
La recientemente estrenada película “Skizo”, prescindiendo de su posible calidad cinematográfica y del talento con el que se desenvuelvan sus actores, es un ejemplo del desafortunado y morboso concepto que transmiten algunos medios de comunicación o de cultura de masas en relación con la enfermedad mental. Las notas de prensa divulgadas con carácter previo no dejan lugar a dudas, frases como «el camino a la locura tiene un atajo», «¿qué ocurre cuando un loco se enfrenta a otro loco?», cristalizan en la directa asociación entre enfermedad y violencia y aún más equivocadamente con delincuencia. Se cierra así el círculo macabro en el que otra vez el enfermo mental es dibujado como un ser imprevisible y violento, incluso en palabras del propio protagonista: «Un tío odiosoŠ sin educación ni respeto», caracterización que no hace más que añadir leña al estigma asociado al enfermo mental.

La película podrá ser cualquier cosa, pero nunca un «tratado sobre la locura», como se ha publicado. De lo que sí podemos estar seguros es de que miles de enfermos mentales y sus familiares no verán más que aumentado el dolor y aislamiento que les genera la enfermedad. Nos resulta igualmente escandaloso que la película se haya realizado con el apoyo económico tanto del Ministerio de Cultura como de TVE, a quienes recordamos la todavía reciente campaña antiestigma promovida desde el Ministerio de Sanidad y divulgada a través de la pequeña pantalla y otros medios de comunicación.

Oscar Martínez Azumendi Presidente Asoc. Salud Mental y Psiquiatría Comunitaria OME-AEN


 
Inprimatu
...Albiste gehiago
Euskal Herria
Iñaki de Juanaren aldeko urgentziazko mozioa Gasteizen
Euskal Herria
Díez: «Se acaba el tiempo de los talantes y las palabras huecas»
Mundua
El proyecto de declaración critica, una a una, las políticas unilaterales de EEUU
Kultura
«Mentxakaren aitorpena», militante baten testigantza
Jendartea
«Demokrazia eza» AHTren eztabaida publikoan
Mundua
El PKK niega cualquier relación con el atentado en Diyarbakir
  CopyrightGara | Kontaktua | Norgara | Publizitatea |  rss