Psoriasis
El pasado 29 de octubre, GARA publicó un artículo referente a la psoriasis, como un mal incurable, crónico al que los pacientes deben resignarse. Pues bien, por mi larga experiencia como enfermo que fui, afirmo rotundamente que es falso lo de incurable. Yo contraje esa enfermedad en 1943, a los 16 años, y la padecí durante 41 años, hasta 1984. Visité dermatólogos, curanderos y hasta un jesuita en Loiola que había pasado muchos años en India y me dijeron conocía el remedio. Ni los unos ni los otros me curaron. El mal se había extendido en brazos, los codos totalmente y parte de los antebrazos, las piernas, las rodillas y entre éstas y los tobillos grandes plastones, también en las nalgas. Como vivo en Zarautz y me gusta la playa y nadar, durante el verano sufría mucho. Gracias a una pomada que me recetaba mi médico, lograba disimular el mal. Pero en otoño el mal atacaba con fuerza. Y así hasta 1980, que leí un libro sobre trofoterapia y troforegeneración, editado por el doctor naturópata don José Castro. Regeneraba el cuerpo a base de alimentación sana y compatibilizada, acompañada de caldos biológicos de su creación. Comencé el tratamiento en 1980, lo mantuve dos años, y poco a poco, cuatro años después mi psoriasis desapareció sin dejar huella. 26 años después del inicio del tratamiento sigo practicando el naturismo José Castro, y a punto de cumplir 80 años me encuentro perfectamente; practico natación y senderismo. No sólo curó mi psoriasis, también regeneró mi cuerpo.Pako Fernández Korta
- Donostia
Demagun
Demagun, lege txar bat dela medio, Udal batek lur sail eder bat kentzen diola herritar bati eta salgai jarri enkantean. Demagun, bidegabekeria horrek izugarrizko amorrua sortzen duela herrian eta salbuespenak salbuespen, denek agertzen dutela kontrako iritzia. Hala ere, kontrako iritzia eman duenetako batek, isilka, Udalak salgai jarritakoa erosten du lau sosen truke. Nola izendatu beharko genuke bidegabekeria hori? Demagun, Alderdien Legea dela medio, herriko talde politiko nagusia Udaletik kanpo geratu dela eta Udalean ordezkaritza duten taldeek bidegabekeriatzat jo dutela. Hala ere, talde jakin bat egoeraz balia- tzen da Alkatetza lortzeko eta beste modu batera lortuko ez zituenak (kontuan hartu behar da legez kanpo jarritako taldeak urtetan gehiengo absolutua izan duela) kosta ahala kosta lortzen saiatzen dela. Nola kalifikatu beharko genuke hori? Bada, hori ari da gertatzen Oiartzunen. Nik ez diot ukatuko, gehiengo absolutua lortu duen talde bati, ezta gehiengo-gutxiengoa duen beste bati ere, bere helburuak aurrera eraman ahal izateko zilegitasuna. Ez dut esango adostasuna beti beharrezkoa dela ere. Baina, badaude gai batzuk (eta bat Arau Ordezkatzailearena da) zeinak kontsentsurik gabe, edo atxikipen zabal gabe oso herren gera- tzen direnak. Batez ere, lege txar baten eraginez herriko talderik indartsuena udaletxetik kanpo dagoenean, gainontzeko alderdiek kontra edo abstentziora jo dutenean, eta, Agen- da 21 eta zenbait herriko taldeek egindako ekarpenei eta iritziei sor egin zaienean. Egoera horretan, denen kontra tematzea, Oiartzungo alkateak eta bere taldeak egin duten bezala, demokraziaren kontra iruzurra egiten da. Horrelako egoera batean, zuhurtasuna behar da. Eta ez Udalak daraman lasterketa eroa: inori kasurik egin gabe erabaki garrantzitsuak presaka eta korrika hartuz. Badirudi, datozen hauteskundeetan Alkatetza galtzeko beldur direla, eta salbuespeneko egoera bati esker, herria goitik behera aldatu nahi dutela. Zeinen mesederako, gainera? Joxe Iriarte, Bikila
- Zutik-eko eta Oiartzungo Agenda 21eko Aholku kontseiluko kidea
Beste behin ere, ertzaintza oldarkor
Azaroaren 3an, ostiralean, arratsaldeko 18:30 aldera, Goierriko AHTren aurkako asanbladak Beasainen antolaturiko ekintzan parte hartu nuen. Bertan, modu baketsuan Koiote zaharraren eta beste pub-en aurreko kaleko zebra-bidean aurrera eta atzera ibili ginen han pilatutako autogidariei eta oinezkoei, Araban, Lukun, ezkutuka, AHT egiteko hasi dituzten obrak salatzeko ekitaldia zela esplikatzen. Halako batean, ertzainak arrapaladan iritsi ziren gu geunden kalera eta hitz erdirik esan gabe, borra atera eta astintzen hasi ziren ekintzako kide bat atxilotu nahirik. Beste gainontzekoen laguntzari esker ertzainek ez zuten gure laguna eraman, eta tentsio une horretan beraien ahotik atera ziren hitz guztiak, espainolez izateaz gain, bere jarrera oldarkorraren isla izan ziren, «te conocemos y ya te pillaremos» bezalako mehatxuak barne. Lotsagarria eta onartezina benetan, bake prozesuaz hainbeste hitz egiten den garai honetan, Eusko Jaurlaritzako agintariei etxeko lanak badituztela gogorarazi nahi diet. Horrelako jendilajea ertzain bezala dagoen bitartean Euskal Herrian ez degu ez normalizaziorik ez bakerik izango. Bide batez, Lakuako gobernukideek AHTren inguruan arrazoiaren indarra erakutsi ordez beste behin ere indarraren arrazoia erakutsi dutela salatu nahi dut. Asier Auzmendi Arrue
|
