Yukio Mishima (1925-1970) edo, hobe esanda, Kimitake Hiraoka -bere benetako izena baitzen- eleberri batetik sortutako pertsonaia izan zitekeen: eskuin muturrekoa, homosexuala baina ez agerikoa, tradiziozko iraganeko denboretan oinarritzen zen idazle fina, Mishima gerra osteko literatura japoniarrak eman zuen idazle eta pertsonaiarik garrantzitsu eta deigarriena izan den. Bere bizitza modu literarioan bukatu nahi izan zuen, gainera, 1970eko azaroaren 25ean, bere taldeko beste partaide batekin batera samuraien elkarteetan oinarrituta, bere buruaz beste egin baitzuen seppuku-a edo harakiria eginez. Militarren altxamendu bat eraginez enperadorearen itzulera lortuko zuelakoan zegoen. Ez zuen lortu, jakina.

Gorrotatua edo maitatua. Mishimak ez du inor hotz uzten. Margerite Yourcenar idazle frantziarra Mishimaren liluraren menpe erori zen eta berak egindako itzulpena da Parisko Theatre de l'Aquarium taldeak taularatu duen bertsioaren oinarrizko testua. «Greziako antzerkia gauza bat da eta nô beste bat, baina formula zaharra bietan agertzen da: beldurra eta errukia tragediaren baliabideak dira», Yourcenarren hitzetan. «Hanjo», 1956an idatzia, Mishimaren «Bost nô berrien» liburuan dago. Japoniar antzerki musikal zaharra, nô izenekoa, berritu nahi izan zuen idazleak eta dema hori bere egin du Julie Brochenek, modernitate hori eskenatokian islatu nahi izan duelako: sentimenduen ankerkeria, baina era berean amodio eta poesiaren emozioak mendetik mendera bere horretan mantendu direlako. Amodiozko istorioa da: goizetik gauera arte, egunero, Hanako emakumea Yoshio bere maitalearen zain dago tren geltokian. Baina Yoshio ez da inoiz etorriko.