Akabo, bukatutzat eman du bere kirol ibilbidea Ximun Duhourrek. Azken bi denboraldiak gogorrak izan dira, Avironek, bere taldeak, bi maila galdu baititu, baina bere erabakia hartzeko garaian horrek zerikusirik ez duela izan adierazi du Kanbokoak. Orain beste gauza batzuk egiteko denbora hartu nahi du, baina harmailetatik bere bihotzeko bi taldeak, Reala eta Aviron, jarraituko dituela argi eta garbi utzi du.

Avironekin bi urtetan jarraian maila galtzeak zerikusirik izan al du futbola uzteko erabakiarekin?

Ez, lehendik ere erabakita neukan. Uste dut orain arte egin izan ez ditudan beste gauza batzuk egiteko garaia iritsi dela, eta hori egin nahi dut orain. Futbolean zabiltzanean gauza asko utzi behar izaten dira bazterrean, eta horiek berreskuratzeko garaia heldu dela uste dut.

Beraz, ez da egia azken egun hauetan zabaldu den zurrumurrua, alegia, Bokalera joango omen zarela?

Ez, ez. Ipar Euskal Herrian futbolean jokatzen jarraitzekotan, Avironen jarraituko nuen, eta ez beste leku batean. Egia da orain gustatuko litzaidakeela Hego Euskal Herriko talderen batean urte bat edo bi egitea, baina gauzak dauden bezala oso zaila da. Ez dut inoren atzetik ibili nahi. Agian, entrenatzaile bat nirekin interesatuta etorriko balitz, berraztertu beharko nuke hartu dudan erabakia, baina ez dut uste hori gertatuko denik; beraz, akabo, hementxe uzten dut nire kirol ibilbidea.

Zer eman dizu futbolak?

Dena. Niri gehien gustatzen zaidana egiten aritu naiz orain arte. Joan naizen lekuetan lagun pila bat egin ditut. Bai Baionan, baita Donostian ere, betirako lagunak egin ditut, eta Eibarren hilabete asko egin ez banituen ere, lagun onak egin nituen. Berriro jaioko banintz, gauza bera egin nahiko nuke.

Sanserekin izandako bi lesio larri haiek markatu al dute zure kirol bizitza?

Ez dakit zenbatetaraino, baina apur bat bai. Azken batean, bi urte pasatu nituen ia partidarik jokatu gabe. Lehenengo belaun bat apurtu nuen, eta hura osatzen urte bat pasatu ostean, eta sendatzea horrenbeste kostatu ostean, jokatzen hasi bezain azkar bestea puskatu nuen, eta ia beste urte bat geldirik pasa behar izan nuen. Hala ere, beti alde onei begiratzen diet, eta horiek gogorrago izateko balio izan didate, burua hotzago edukitzeko. Gero, Avironen ere beste arazo bat izan nuen belaunean, nahiz eta besteak bezain larria ez izan. Lesio bat eta gero beti itzuli izan naiz, eta beti jokatzeko moduan, eta hori ez da seinale txarra.

Entrenatzaile izateko gogorik eta asmorik bai?

Une honetan oporretan nago, eta gero futboletik apur bat aldendu eta bizitza berrira ohitu behar dut. Gero, bai, Kanboko Izarrak taldeko atezainak entrenatzeko asmoa daukat.

Orain futbola utzi arren, harmailetatik jarraituko duzu, ezta?

Bai, dudarik ez izan. Nire bihotza zuri-urdina da, urdin ezberdinak, baina zuri-urdina, horiek baitira Realaren eta Avironen koloreak. Realeko bazkide izaten jarraitzen dut, eta nire anaia ere bada. Hemendik aurrera Anoetara joateko denbora gehiago izango dut, eta badut gogoa. Nirekin batera jokatutako jokalari mordoa dago oraindik ere, eta lagunak ditudanez eta Realaren aldekoa ere banaizenez, gustura joango naiz. Avironen partidak ikusten ere saiatuko naiz. Nire bihotzeko beste taldea da, eta ahal dudan guztietan han izango naiz haiei bultzada ematen. Realak eta Avironek egun berean jokatzen badute, orduan izango dira komeriak, bietako bat utzi beharko baitut.