BILBO

Azaldu zutenez, hainbat arrazoi dela-eta mendekotasun egoeran daudenen zaintza eta, oro har, gizarteak aurrera egiteko behar dituen zaintza mota guztiak «historikoki emakumearen bizkar joan dira, eta inongo errekonozimendurik gabe, gainera». Egungo gizarteak eskema berak izaten jarraitzen duela gaineratu zuten, «etxe bakoitzean besteak zaintzeko eta zerbitzatzeko emakume bat balego bezala». Horrek, plataformaren iritziz, ondorio garbiak dauzka. «Emakume batzuek beren bide profesionalari uko egin behar diote; beste batzuek etxean eta kanpoan lan egin behar izaten dute eta badira etxeko lan horiek egiteko lan-baldintza kaskarretan beste emakume batzuk kontratazen dituztenak ere».

Gaiak beste aurpegi bat ere badauka: zaindua izan behar duenarena. «Zaintza behar dutenek ingurukoen borondate onaren menpe egon behar dute edo, bestela, eta baliabide ekonomikoak izanez gero, zerbitzu horiek merkatuan erosi behar dituzte. Hartara, babesik gabeko egoerak ere ohikoak dira», agertu zuen plataformak.

Gaineratu zuenez, gizarte arazo horiek denak «modu orokorrean» landu eta konpondu behar dira eta hortik Mendekoen Arretarako Euskal Sistema Publikoaren aldarrikapena.

Sistema horren barruan, plataformaren iritziz, zerbitzu publikoak eta unibertsalak sortu behar dira; kalitatezkoak izatea bermatu behar da eta zaintza horiek behar dituztenen erabateko ongizatea izan behar dute helburu.

Horrez gain, sistema publiko horrek lan-baldintza duinetan lanpostuak sortzeko balio behar du, eta beren bizitzaren parte handia besteak zaintzen eman dutenen ibilbidea baloratzeko titulu profesionalak sortu behar dira. Horrek guztiak, plataformaren ustez, lana, kultura, gizartea eta bereziki hezkuntza bezalako arloetan sustatu beharreko neurri eraginkorrak behar ditu bidelagun.