Astelehenetik aurrera ezagutaraziko dituzte hautesleku bakoitzeko emaitzak eta egun horretan bertan hasiko da apelazioak aurkezteko epea. Batzordeak aurreratu duenaren arabera, apelazio guztiak aztertuta edukiko dituzte otsailaren 14rako.

Batzordeak berak jakinarazi zuen atzo Sudango hegoaldeko eskualdeetan oso parte-hartze indize handia izan dutela erreferendumean: %73 ingurukoa, boto-emaile gutxien inguratu diren lekuetan, eta %88tik gorakoa herritar gehien joandakoetan.

Inkestak oso oker ez badaude, hauteslekuetara joan diren gehienek independentziaren aldeko botoa eman dute. Beraz, dagoeneko zalantza gutxi geratzen da: herritarrek horrela erabakita, gaur egun arte Sudan izenarekin ezagutu dugun herrialde handia (kontinente osoko azalerarik handiena du) bitan zatituko da, eta bi estatu berriek makina bat gauza adostu beharko dituzte hemendik aurrera, batez ere petrolioaren eta uraren banaketari buruzkoak.

Ostiralerako, 3,25 milioi herritarrek parte hartu zuten erreferendumean, horretarako aukera zuten ia 4 milioietatik. Atzo hautesleku gehienak huts-hutsik egon ziren, herritar gehienek lehenengo lau egunak erabili baitzituzten botoa emateko.

Erreferenduma antolatu dutenen harrotasuna begi bistakoa zen, atzerriko begiraleen arabera. «Nazioarteko arau guztiak errespetatuta egin da erreferenduma eta emaitza ikaragarri ona da -zioen Mohammed Ibrahim Khalil Erreferendumerako Batzordeko presidente eta 60ko hamarkadan Sudango Atzerri ministro izandakoak-. Nik hauteskunde prozesu asko ikusi ditut herrialde honetan eta zalantza izpirik gabe esan dezaket inoiz ez dudala hain bozketa lasai, ordenatu eta baketsurik ikusi». Gauza bera esana zuen ordu batzuk lehenago Jimmy Carter AEBetako presidente ohiak, Khartum Sudango hiriburuan.

Erreferendumerako Batzordeak joan den ostegunean jakinarazi zuen parte-hartze indizeak %60ko muga gaindituta zuela ordurako. Muga hori ezarri zen 2005ean sinatutako bake akordioan, autodeterminazio erreferendumari balioa emateko.

Khartumeko Gobernuak ez du ia ahaleginik egin boto-emaileek batasunaren aldeko botoa -independentziaren aurkakoa, alegia- eman dezaten. Hiriburuan ez zegoen ospakizun girorik, sudandar askorentzat oso berri txarra baita hegoaldeak bere bide propioa aukeratu izana. «Ni triste nago, ez baitut nahi hegoaldeak Sudan utz dezan. Politikarien jarduerarik gabe, herrialdeak bat eginda jarraituko luke», adierazi zien kazetariei Moustafa Mohamed langile gazteak. Beste herritar asko bezala, bera kezkatuta dago erregaien eta janarien salneurriek azken bolada honetan izan duten gorakada dela-eta, nahiz eta erakunde publiko batean egiten duen lan.